လာၾကည့္သူအေပါင္းတို႔ ကိုယ္စိတ္ႏွလုံးရႊင္လန္းၾကပါေစလို႔ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလၽွက္ပါ၊

ဆရာေတာ္မ်ား၏ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားအားေျခေတာ္ဦးခိုက္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏ဘုရား

ဆရာေလးႏွင့္ သုကုမာရ

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ သုကုမာရဘာသာကို ဆရာေလးသီလရွင္ ဝတ္တဲ့ႏွစ္မွာ စျပီးသင္ခဲ႔ရပါတယ္၊သီလရွင္ဝတ္စတုန္းကေတာ့ မေပွ်ာ္ရင္ ၁ႏွစ္ေတာ့ဝတ္မယ္၊ ေပွ်ာ္ရင္ေတာ့ ၃ ႏွစ္ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့၊ သီလရွင္ဝတ္မယ္ေျပာေတာ့ အားလံုးကသေဘာ မတူပါဘူး၊ အတိတ္ကေရစက္ေၾကာင့္လားေတာ့အသိဘူး၊ အခုသီလရွင္ဝါ- ၁၃-ဝါရွိသြား ပါျပီ၊ သုကုမာရဘာသာက မူလတန္းတုန္းကသင္ခဲ႔ရတာပါ၊ အရမ္းစိတ္ဝင္စားတယ္၊ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ကဗ်ာေလးေတြလိုက်က္ျပီး မွတ္ရလို႔ပါ၊ စာျပန္ေတာ့မယ္ဆို အလုအယက္ဘဲ ၊ဘယ္ေလာက္စိတ္ဝင္စားသလဲဆိုေတာ့ ၊ သီလရွင္ဘဝေလးျမဲသြား တာလဲ သုကုမာေၾကာင့္လို႔ဘဲဆိုခ်င္ပါတယ္၊ အားလံုးလည္းသုကုမာရကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။

သုခကာမီ ပညာေရးေက်ာင္း ကထိန္ပြဲ

2009년 12월 3일 목요일

မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႔ "မဃေဒ၀လကၤာသစ္"

က်ိဳးျပစ္မသိ၊ မရွိဥာဏ၊ မုိက္၀ါဒႏွင္႔၊ လူ႔ဗာလမ်ိဳး၊ လေနမုိးကုိ၊ မ်က္ျငိဳးျငဴစူ၊ ဆဲေရးမူလည္း၊ ဆဲသူလူႏြမ္း၊ သြမ္းသာသြမ္း၏၊ သြားလမ္းအညီ၊ ရာသီပကၡ၊ ကာလမေရြ႔၊ သာေလ႔ပူေလ႔၊ ရြာျမဲေလ႔တုိင္း၊ ျပကေတ႔အရုိး၊ လေနမုိးတုိ႔၊ ႏြမ္းညိႈးဂုဏ္၀ါ၊ ဘယ္ပ်က္ရာလိမ္႔။ (ပုဒ္ေရ ၂၆၃)

ေလာင္ျခစ္ပြက္ဆူ၊ မ်က္ထြက္သူကုိ၊ တုံ႔မူအမ်က္၊ ျပန္မထြက္က၊ ေအာင္ခက္ႏိုင္ခဲ၊ စစ္ေျမထဲ၀ယ္၊ ေအာင္ပဲြရသည္၊ သူဟုမည္ရွင္႔၊ မၾကည္စိတ္စက္၊ အမ်က္ထြက္သူ၊ ထိုသည္႔သူႏွင္႔၊ အတူျပန္လ်က္၊ မ်က္မာန္ထြက္ေသာ္၊ ေရွ႔ထက္ေနာက္လူ၊ မုိက္ေသာဟူ၏။ (ပုဒ္ေရ ၂၆၃)

မူနည္ယုတ္မာ၊ ၾကမ္းၾကဳတ္စြာျဖင္႔၊ ဣသာသေဘာ၊ ျပန္႔ေျပာမ်ားသူ၊ ေခြးနွင္႔တူ၏၊ ေခြးဟူတုံက၊ လွမလွႏွင္႔၊ ဟီနဥကၠ႒္၊ ယုတ္ျမတ္လူရွင္၊ ပ်ိဳအုိသြင္လည္း၊ ျမင္ျမင္သမွ်၊ သြားကုိျပ၍၊ ေဒါသမ်က္ဆူ၊ ဟိန္းျငဴစူ၏။ (ပုဒ္ေရ ၂၃၅)

ေလာဘေဒါသ၊ ေမာဟအဟုန္၊ ဆတ္ဆတ္ခုန္၍၊ သည္းတုန္အူလႈိက္၊ မမူထုိက္ရွင္႔၊ သူမုိက္သေဘာ၊ စရိုက္ေျပာလ်က္၊ ကုေဒၶါဓမၼံ နဇာနာတိ၊ အစရွိသား၊ ပါဠိေဒသနာ၊ ေဟာမိန္႔မွာတုိင္း၊ မွန္စြာစင္စစ္၊ ေဒါသျဖစ္က၊ က်ိဳးျပစ္တရား၊ မသိျငားဘူး။ (ပုဒ္ေရ ၂၃၄)

ရထားစက္ဟုန္၊ လည္သုန္သုန္ကုိ၊ မတုန္မလႈပ္၊ တည္ေစခ်ဳပ္သုိ႔၊ ဟုပ္ဟုပ္အမ်က္၊ ေကာဓစက္ကုိ၊ ဥာဏ္လက္သိမ္းအုပ္၊ လည္မလႈပ္ေအာင္၊ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ျငား၊ ထုိသူ႔အားလွ်င္၊ ဘုရားတကာ၊ အရိယာတုိ႔၊ လြန္စြာ မျငီး၊ ဘ၀ဂ္တီးေအာင္၊ ေကာင္းခ်ီးေခၚျပဳ၊ သာဓုထပ္မွ်၊ ခ်ီးမြမ္းၾက၏။ (ပုဒ္ေရ ၂၃၄)

ဗာလအလုိ၊ သ၀န္တုိႏွင္႔၊ ကုိယ္ကုိေထာင္လႊား၊ အျမတ္ထား၍၊ သူ႔အားႏွိမ္႔ခ်၊ ျပဳတတ္ၾကမူ၊ မလွက်ိဳးမဲ႔၊ ဂုဏ္ခ်ိဳ႔တဲ႔လ်က္၊ ကဲ႔ရဲ႔ေဘးဒဏ္၊ ကုိယ္ကုိျပန္ျပီး၊ ဧကန္မုခ်၊ ဒုကၡကုိယ္မွာ၊ ေရာက္တတ္စြာခဲ႔…. (ပုဒ္ေရ ၂၀၃)

2009년 8월 9일 일요일

ေကာလာဟလငါးပါးအေၾကာင္း

ေကာလဟာလဟူသည္ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ဤသို႔ျဖစ္ေတာ့မည္တဲ့ဟု မျဖစ္မီကၾကိဳတင္၍ သတင္းစကား
တစ္ဦး ႏွစ္ဦးကစ၍ အမ်ားအျပားစုေပါင္းကာ စကားတူ အသံတူ ရုတ္ရုတ္ရက္ရက္ ေျပာဆိုၾကျခင္းမ်ဳိးကို ဆိုလို
ပါသည္။
ဤအရာတြင္ ေနာက္ေနာင္အခါ အမွန္မုခ် ျဖစ္ေပၚလာမည္ကို မျဖစ္ေပၚမီေဝးလံစြာေသာ အခိ်န္ကာလ
ၾကိဳတင္၍ ေရွးေျပးနိမိတ္အေနျဖင့္ လူအမ်ားစုရံုကာ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ေျပာဆိုၾကျခင္းမ်ဳိးကိုသာ
ေကာလဟာလ ဟူ၍ဆိုလိုသည္၊ထိုထိုျမိဳ႕ရြာစသည့္တို႔၌ ေရာက္တတ္ရာရာ အမွန္လည္းမျဖစ္လာႏိုင္ပါပဲလွ်က္
စၾကာမင္း ေပၚေတာ့မည္တဲ့ အစရွိသည္ျဖင့္အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ရုတ္ရုတ္ရက္ရက္ ေျပာဆိုၾကျခင္းမ်ဳိးကို
ဆိုလိုသည္မဟုတ္။
ေလာက၌ ၾကိဳတင္၍ နိမိတ္ေရွ႔ေျပးအေနျဖင့္ ထိုအုတ္အုတ္က်က္က်က္ ျဖစ္ျခင္း ေကာလဟာလသည္-
(၁) ကပၸေကာလာဟလ
(၂) စကၠဝတၱိေကာလာဟလ
(၃)ဗုဒၶေကာလာဟလ
(၄)မဂၤလေကာလာဟလ
(၅)ေမာေနယ်ေကာလာဟလ-ဟူ၍ငါးမ်ဳိးရွိ၏။ ထိုငါးမ်ဳိးတို႔တြင္

(၁) ကပၸေကာလာဟလ

ကဗၻာၾကီး ပ်က္ေတာ့မည္ဟု အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ျဖစ္ျခင္းကို ကပၸေကာလာဟလဟူ၍ေခၚဆို၏။ကဗၻာပ်က္လုနီးလာေသာ
အခါ မပ်က္မီႏွစ္ေပါင္းတသိန္းက ၾကိဳတင္၍ ေလာကဗ်ဴဟာ အမည္ရွိေသာ ကာမာဝစရနတ္တို႔သည္ နိျမန္းေသာအဝတ္တို႔ကို
ဝတ္ဆင္ၾကျပီးလွ်င္ ဆံပင္ကိုဖားယားခ်ကုန္၍ ငိုယိုေသာမ်က္ႏွာမွ မ်က္ရည္တို႔ကို သုတ္ကာသုတ္ကာအလြန္မသက္သာေသာ
အသြင္အျပင္ အျခင္းအရာတို႔ျဖင့္ လူတို႔သြားလာရာ ခရီးလမ္းတို႔၌ လွည့္လည္ၾကကုန္လွ်က္---
အခ်င္းတို႔…. ဤႏွစ္မွစ၍ေနာက္ အႏွစ္တသိန္းလြန္ေသာ အခါ၌ ဤကဗၻာေလာကၾကီးသည္ပ်က္စီးေတာ့ေပမည္၊မဟာသမုဒၵရာ
သည္ ခန္းေျခာက္ေတာ့မည္၊မဟာသမုဒၵရာသည္လည္းေျခာက္ခန္းေတာ့မည္၊ပထယီေျမၾကီးသည္၎၊ျမင္းမိုရ္ေတာင္မင္းသည္
၎၊ဤအလံုးစုံတို႔သည္(မီးဖ်က္မည့္ကဗၻာျဖစ္လွ်င္)မီးေလာင္၍ပ်က္စီးကုန္လိမ့္မည္၊(ေရဖ်က္မည့္ကဗၻာျဖစ္လွ်င္)ေရလႊမ္းမိုး၍
ပ်က္စီးကုန္လိမ့္မည္၊(ေလဖ်က္မည့္ကဗၻာျဖစ္လွ်င္)ေလျပင္းေလၾကမ္းတိုက္ခတ္၍ ပ်က္စီးကုန္လိမ့္မည္၊ျမင္းမိုရ္ သမုဒၵရာတို႔၏
တည္ရာ ဤမဟာပထဝီေျမၾကီးမွသည္ ျဗဟၼာ့ျပည္တိုင္ေအာင္ ဤကဗၻာေလာကၾကီး ပ်က္စီးလိမ့္မည္၊အိုအခ်င္းတို႔…သင္တို႔
သည္ ေမတၱာတရားကိုပြားမ်ားၾကကုန္ေလာ့၊ကရုဏာတရားကိုပြားမ်ားၾကကုန္ေလာ့၊မုဒိတာတရားကိုပြားမ်ားၾကကုန္ေလာ့၊
ဥေပကၡာျဗဟၼစိုရ္ တရားကိုပြားမ်ားၾကကုန္ေလာ့။အမိ အဖတို႔ကို ရိုေသစြာ ျပဳစုလုပ္ေၾကြးၾကကုန္ေလာ့၊သက္ၾကီးသူအို
ရိုေသထိုက္သူတို႔ကို ရိုေသၾကကုန္ေလာ့၊ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔၌ အစဥ္ႏိႈးၾကားၾကကုန္ေလာ့၊မေမ့မေလ်ာ့ၾကကုန္လင့္….
ဟူ၍ အႏွံ႔အျပား လူအေပါင္းတို႔ၾကားသိေလာက္ေအာင္ ေၾကြးေၾကာ္ၾကကုန္၏၊ဤသို႔ေၾကြးေၾကာ္သည္ကို အေၾကာင္းအစျပဴ၍
ကဗၻာၾကီးပ်က္ေတာ့မည္တဲ့…ကဗၻာၾကီးပ်က္ေတာ့မည္တဲ့ ဟူ၍ လူအမ်ားစုရံုးကာ ေနရာအႏွံ႔အျပား၌ အုတ္အုတ္က်က္က်က္
ေျပာဆိုၾကျခင္းကို ကပၸေကာလာဟလ ဟူ၍ေခၚဆိုၾကပါသည္။



(၂) စကၠဝတၱိေကာလဟလ

လူ႔ျပည္ေလာက၌(အရံကႊ်န္းငယ္ႏွစ္ေထာင္ႏွင့္တကြ ကႊ်န္းၾကီးေလးကႊ်န္း လူ႔ျပည္တဝွန္းလံုးကို သိမ္းက်ဴံး
အစိုးရေသာ စၾကဝေတးမင္း ျဖစ္ေပၚလာေတာ့မည္တဲ့ ဟုလူအေပါင္းတို႔ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ျဖစ္ျခင္းကို
စကၠဝတၱိ ေကာလာဟလဟူ၍ ေခၚဆို၏။လူ႔ျပည္ေလာက၌ စၾကဝေတးမင္း ျဖစ္ေပၚလာေတာ့မည္ကို ၾကိဳတင္
သိရွိၾကကုန္ေသာ ေလာကပါလ ကာမာဝစရနတ္တို႔သည္ သၾကဝေတးမင္း မျဖစ္ေပၚမီ ႏွစ္ေပါင္းတရာက
ၾကိဳတင္၍ လူတို႔သြားလာရာခရီးလမ္းမတို႔၌ လွည့္လည္ၾကကုန္လွ်က္…
အခ်င္းတို႔…ဤေန႔မွေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းတရာ ေစ့ေရာက္ေသာအခါ ဤလူ႔ျပည္ေလာက၌ စၾကဝေတးမင္း
ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာ လိမ့္မည္ ဟူ၍ အႏွံ႔အျပား လူအေပါင္းတို႔ ၾကားသိေလာက္ေအာင္ ေၾကြးေၾကာ္ၾက
ကုန္၏။ဤသို႔ေၾကြးေၾကာ္ၾကသည္ကို အေၾကာင္းအစျပဳ၍ စၾကဝေတးမင္း ေပၚေတာ့မည္တဲ့…စၾကဝေတးမင္း
ေပၚေတာ့မည္တဲ့ ဟူ၍ လူအမ်ားစုရံုကာ ေနရာအႏွံ႔အျပား၌ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ေျပာဆိုျခင္းကို စကၠဝတၱိ
ေကာလာဟလ ဟူ၍ ေခၚဆို၏။

(၃) ဗုဒၶေကာလာဟလ
လူ႔ျပည္ေလာက၌ဘုရားပြင့္ေတာ့မည္တဲ့ဟု လူအေပါင္းတို႔ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ျဖစ္ျခင္းကိုဗုဒၶေကာလာဟလ
ဟူ၍ေခၚဆို၏၊ လူ႔ျပည္ေလာက၌ သဗၺညဴျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ထြန္းေတာ္မႈလာေတာ့မည္ကို ၾကိဳတင္သိရွိၾကကုန္
ေသာ သုဒၶါဝါသျဗဟၼာၾကီးတို႔သည္ ကိုယ္၌ ျဗဟၼာတို႔၏ အဝတ္အစား အဆင္တန္းဆာတို႔ကို ဝတ္ဆင္ၾကကုန္၍
ဦးေခါင္း၌ ျဗဟၼာတို႔၏ မကိုဋ္သရဖူကို ေဆာင္ၾကကုန္ျပီးလွ်င္ ၾကည္လင္ရႊင္လန္း ဝမ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိၾက
လွ်က္ ဘုရားမပြင့္မီ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ကပင္ ၾကိဳတင္၍ လူတို႔သြားလာရာ ခရီးလမ္းမတို႔၌ လွည့္လည္ၾက
ကုန္လ်က္…
အခ်င္းတို႔…ယေန႔မွေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ ေစ့ေရာက္ေသာအခါ ဤလူ႔ျပည္ေလာက၌ သဗၺညဴ
ျမတ္စြာဘုရား ထင္ရွားပြင့္ေပၚေတာ္ မႈလိမ့္မည္ ဟူ၍ အႏွံ႔အျပား လူအေပါင္းတို႔ ၾကားသိေလာက္ေအာင္
ေၾကြးေၾကာ္ၾကကုန္၏၊ ဤသို႔ ေၾကြးေၾကာ္ၾကသည္ကို အေၾကာင္းအစုျပဳ၍ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မႈေတာ့မည္
တဲ့… ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မႈေတာ့မည္တဲ့ ဟူ၍လူအမ်ားစုရံုးကာ ေနရာအႏွ႔ံ အျပား၌ အုတ္အုတ္က်က္က်က္
ေျပာဆိုၾကျခင္းကို ဗုဒၶေကာလာဟလ ဟူ၍ ေခၚဆို၏။
(ဤဗုဒၶေကာလာဟလအရာ၌ ဘုရားမပြင့္မီ အႏွစ္တစ္ေထာင္က ၾကိဳတင္၍ ဗုဒၶေကာလာဟလ ျဖစ္ေပၚလာ
၏ ဟူေသာ စကားကို ပြင့္ေတာ္မႈလတံ့ေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏ အသက္တမ္း ေခတ္အားေလွ်ာ္စြာ သာလွ်င္
မိန္႔ဆိုေသာစကားဟူ၍ မွတ္သားရာ၏။ပြင့္ေတာ္မငၾကမည့္ ဘုရားရွင္ဟူသမွ်အတြက္ အသက္တမ္းေခတ္ကို
မငဲ့ဘဲ မ္ိန္႔ဆိုေသာ သာမညစကားဟူ၍ မမွတ္သားရာ။ အေၾကာင္းကိုဆိုေသာ္…အသက္တမ္းရွည္ေသာေခတ္၌
ပြင့္ေတာ္မႈၾကသည္႔ ဒီပကၤရမင္းသား၊ေကာ႑ညမင္းသား၊မဂၤလမင္းသား စသည္တို႔မွာ ဘုရားျဖစ္ရန္ လူ႔ျပည္
သို႔သက္ဆင္း၍ လူအျဖစ္ျဖင့္ မင္း၏စည္းစိမ္ ခ်မ္းသာကို ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေသာင္းခန္႔ ကိုးေထာင္ခန္႔စသည္
ၾကာျမင့္ေအာင္ ခံစံျပီးမွ ေတာထြက္၍ ဒုကၠရစရိယာ က်င့္ေတာ္မႈၾကကာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မႈၾကကုန္၏၊
ဗုဒၶေကာလာဟလမွာလည္းအစဦးစြာ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ေပၚျပီးမွ ထိုေကာလဟလအရ စၾကာဝဠာတိုက္ေသာင္း
ရွိနတ္ျဗဟၼာ အေပါင္းတို႔ အေလာင္းေတာ္နတ္သားထံ ခ်ဥ္းကပ္ေတာင္းပန္းၾကျမဲျဖစ္၏။ထိုသို႔ေတာင္းပန္ၾကျမဲ
ျဖစ္၏။ထိုသို႔ေတာင္းပန္၍ အေလာင္းေတာ္နတ္သား၏ဝန္ခံခ်က္ကိုရမွသာ သုဒၶါဝါသ ျဗဟၼာၾကီးတို႔ လူ႔ျပည္
ေလာက၌ ျဖစ္ေပၚျပီးသည့္ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း တစ္ေထာင္မက ငါးေထာင္မက ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေသာင္းခန္႔
ကိုးေထာင္ခန္႔ၾကာျမင့္ျပီးမွ သက္ေတာ္ရွည္ ျမတ္စြာဘုရားတို႔ ပြင့္ေတာ္မႈၾကသျဖင့္ ဗုဒၶေကာလာဟလ အတြက္
အႏွစ္တေထာင္ ဆိုေသာစကားကို ဘုရားရွင္တိုင္းအတြက္ မိန္႔ဆိုေသာစကားဟူ၍ မမွတ္ယူဘဲ ေဂါတမျမတ္စြာ
ဘုရားကဲ့သို႔ သက္တမ္းတိုးေတာ္မႈၾကေသာ ဘုရားရွင္တို႔အတြက္သာ မိန္႔ဆိုေသာ စကားဟူ၍ မွတ္သင့္ေပ၏။)

(၄) မဂၤလာေကာလာဟလ
မဂၤလာတရား၏ သေဘာသြား အနက္အဓိပၸါယ္ကို အတိအက်အမွန္အတိုင္း မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၾကဘဲလ်က္ သူတစ္မ်ဳိး ငါတစ္မ်ဳိး လူအမ်ားစုရံုကာ ဤအရာကို မဂၤလာတရားေခၚ၏၊ဤအရာကို မဂၤလာတရားေခၚ၏ ဟူ၍
မိမိတို႔ထင္ျမင္ရာ ကိုမဂၤလာတရားဟု အသီးသီး ေျပာၾကားၾကကာ မဂၤလာတရားဟူသည္ ဤအရာတဲ့ ဟူ၍
အုတ္အုတ္က်က္က်က္ျဖစ္ျခင္းကို မဂၤလာေကာလာဟလ ဟူ၍ေခၚဆို၏၊ဤလူ႔ျပည္ေလာက၌ မဂၤလာတရား
ေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မႈလိမ့္မည္ကို ၾကိဳတင္သိရွိၾကကုန္ေသာ သုဒၶါဝါသ ျဗဟၼာၾကီးတို႕သည္
မဂၤလာတရားကို လိုလားေတာင့္တၾကသည့္ လူတို႔၏ စိတ္အၾကံကို သိၾကကုန္သျဖင့္ မဂၤလာတရားကို
ျမတ္စြာဘုရား မေဟာၾကားမီ တဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ကပင္ ၾကိဳတင္၍ လူတို႔သြားရာ ခရီးလမ္းမတို႔၌လွည့္လည္ၾကကုန္
လွ်က္…..အခ်င္းတို႔…ယေန႔မွေနာက္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ ေစံေရာက္ေသာအခါ မဂၤလာတရားကို ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာၾကားေတာ္မႈလိမ့္မည္ ဟူ၍ အႏွံ႔အျပား လူအေပါင္းတို႔ၾကားသိေလာက္ေအာင္ ေၾကြးေၾကာ္ၾကကုန္၏။
ဤသို႔ ေၾကြးေၾကာ္ၾကသည္ကို အေၾကာင္းအစျပဳ၍ မဂၤလာတရားႏွင့္စပ္၍ လူအမ်ား စုရံုကာ ေနရာအႏွ႔ံအျပား
၌ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ေျပာဆိုၾကျခင္းကို မဂၤလေကာလာဟလ ဟူ၍ေခၚဆိုၾကသည္။

(၅) ေမာေနယ်ေကာလာဟလ

ေမာေနယ်အက်င့္ ပဋိပတ္ႏွင့္စပ္၍ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ျဖစ္ျခင္းကို ေမာေနယ်ေကာလာဟလဟူ၍

ေခၚဆိုသည္။ လူ႔ျပည္ေလာက၌ သဗၺညဴျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ထြန္းေတာ္မႈမည္ကို ၾကိဳတင္သိရွိၾကကုန္ေသာ

သုဒၶါဝါသျဗဟၼာၾကီးသည္ ကိုယ္၌ ျဗဟၼာတို႔၏ အဝတ္အစားအဆင္းတန္ဆာတို႔ကို ဝတ္ဆင္ၾကကုန္၍

ဦးေခါင္း၌ ျဗဟၼာတို႔၏ မကိုဋ္သရဖူကို ေဆာင္ၾကကုန္ျပီးလွ်င္ ၾကည္လင္ရြင္လန္း ယမ္းေျမာက္ေသာ

စိတ္ရွိၾကကုန္လ်က္ ဘုရားမပြင့္မီ ႏွစ္ေပါင္းတေထာင္ကပင္ ၾကိဳတင္၍ လူတို႔သြားလာရာ ခရိးလမ္းမတို႔၌

လွည့္လည္ၾကကုန္လ်က္…

အခ်င္းတို႔…ယေန႔မွေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းတေထာင္ ေစ့ေရာက္ေသာအခါ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ျမတ္စြာဘုရား

ထံ ခ်ည္းကပ္၍ ေမာေနယ်အက်င့္ ပဋိပတ္ကို ေမးေလွ်ာက္လိမ့္မည္ ဟူ၍ အႏွံ႔အျပား လူအေပါင္းတို႔ၾကားသိ

ေလာက္ောအင္ ေၾကြးေၾကာ္ၾကကုန္၏။ဤသို႔ေၾကြးေၾကာ္ၾကသည္ကို အေၾကာင္းအစျပဳ၍ ေမာေနယ်အက်င့္

ပဋိပတ္ဟူေသာ စကားကို လူအမ်ား စုရံုကာ ေနရာအႏွ႔ံအျပား၌ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ေျပာဆိုကျခင္းကို

ေမာေနယ်ေကာလာဟလ ဟူ၍ေခၚဆို၏။ ဤအေၾကာင္းတို႔သည္ ေကာလာဟလ ငါးမ်ဳိးတို႔တည္း၊


2009년 6월 6일 토요일

ကိုရီးယား-မဟာယန သာသနာ

ဒီကေန႔ ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံအတြက္အသက္ေပးတဲ့သူေတြအားလံုးကို ယဇ္ပူေစာ္ေပးတဲ့ေန႔လို႔ ဆိုပါတယ္၊
ဆရာေလးတို႔ ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ဆိုရင္ အာဇာနည္ေန႔လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီပြဲကို စိတ္ဝင္စားလြန္းလို႔ ဒီေန႔
နာမည္ၾကီးျဖစ္တဲ့ ဘံုဝန္ဆာ(봉원사) ေက်ာင္းကိုသြားေရာက္ေလ့လာခဲ့ပါတယ္၊အဲဒီမွာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြပါ
လာေရာက္ၾကည့္ရႈ႕ေနတာေတြ႔ရပါတယ္၊အဲဒီေက်ာင္းကို ေရာက္သြားေတာ့ သတင္းစာအယ္တီတာေတြ
အင္တာျဗဴးသမားေတြနဲ႔ သြားစံုျပန္ပါတယ္၊ျမန္မာဆိုေတာ့ လူေတြအားလံုးအရမ္းစိတ္ဝင္စားေနၾကတယ္၊
ျမန္မာျပည္မွာ တရားအားထုပ္သြားဖူးတယ္ဆိုတဲ့ ကိုရီးယားသီလရွင္ ဆရာေလးေတြနဲ႔လည္း ဘာသာေရး
အေမးအေျဖလုပ္ခဲ့ပါတယ္၊ကိုရီးယားဘုန္းၾကီးသီလရွင္မ်ားမွ အကေတြ အတီးေတြနဲ႔ယဇ္ပူေဇာ္ေနၾကတာကို
ေတြ႔ရပါတယ္၊ ဒီလိုပြဲမ်ဳိးတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေတာ့အရမ္းအံ့အားသင့္မိပါတယ္၊ တကယ့္ဆရာေတာ္ေတြ တကၠသိုလ္
ဓမၼာစရိယ ဆရာေလးေတြအားလံုး ကၾကတာေတာ့ေကြးေနတာပါဘဲ၊သူတို႔ေျပာျပတာေတာ့ ေသတဲ့သူေတြကို
နတ္လမ္းေဖာက္ေပးတယ္လို႔ေျပာၾကပါတယ္၊ဘာသာေရးအေနနဲ႔ေတာ ေထရဝါနႏွင့္ မယာဟနကြာျခားခ်က္ကို ဘာမွအေထြအထူးေျပာစရာမလိုေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္၊ ဒီအေၾကာင္းေလးေတြသိခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့
http://solomonn.0fees.net/wordpress/?page_id=13 ဒီဆိုက္ေလးကိုဝင္ျဖစ္ေအာင္ဝင္ၾကည့္ၾကပါ။
ဆရာေလးအေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီေန႔ေလ့လာၾကည့္ရႈ႕ခဲရတဲ့ ဓာတ္ပံု ဗြီဒီယိုဖိုင္မ်ားသာ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ တင္ျပေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။တခ်ဳိ႕ဒကာေတြကေမးၾကတယ္၊ ဘုန္းၾကီးသီလရွင္ေတြကတာ တကယ္လားတဲ့၊
လက္ေတြ႔မဟုတ္ေတာ့ မယံုဘူးခင္ဗ်ာဆိုလို႔ တကူးတကသြားေရာက္ျပီး တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။က်မၼာခ်မ္းသာ
စြာ ေထရဝါဒ သာသနာေတာ္ၾကီးအထြန္႔ရွည္ေအာင္ တည္ေထာင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

2009년 6월 3일 수요일

ဗုဒၶဝင္ဘုရားပင့္-ဘုရားရွိခိုး

သံုးလူ႔ေကေသွ်ာင္- ေနတန္ေဆာင္သို႔

ေရႊေရာင္ထိန္ညီး- ကိုယ္ေတာ္ၾကီးက

ဘုန္းမီးထင္ေပၚ- မင္းသုေဒၶါ၏

ရာေပွ်ာ္ေျမွာက္စား- မာယာဖ်ားမွ

ဖြားေျမာက္သန္႔စင္- မီးရႈးျမင္၍

ပ်ဳိလြင္ရြယ္ေခတ္- ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ဝယ္

ကသစ္အာလိန္- တာဝတိ ံ၌

မာဃိန္သိၾကား- ကဲ့အလားသို႔

စံစားရြင္ေပွ်ာ္- နတ္ႏိႈးေဆာ္၍

ရြယ္ေတာ္ႏုျဖိဳး- ႏွစ္ဆယ့္ကိုးတြင္

ေလးမ်ဳိးစီစဥ္- နိမိတ္ျမင္က

ေပွ်ာ္ရြင္ႏိုင္ဘူး- သဥၥာဦး၌

စိတ္ကူးၾကံစည္- ထြက္ေတာ့မည္ဟု

ေရႊျပည္သံုးရပ္- ေရႊေရာင္ဟပ္သည့္

ျပာသာဒ္သံုးေဆာင္- ဘဘုန္းေခါင္းႏွင့္

ထံုးေႏွာင္ယွဥ္ဖက္- ပန္းပႏၷက္ေၾကာင့္

ဆက္ဆက္သံသရာ- ကဗၻာဘာဂ

ပါရမီေတာ္မ်ဳိး - တူစံုျဖိဳးလ်က္

ခ်စ္ၾကိဳးဖြဲ႔ေခြ- ယေသာ္ေမတည့္

ေရႊရင္ေတာ္ဖြား- လြန္းႏုထြားသည့္

သာရာဟုလာ- ပုလဲညွာႏွင့္

သာကီဝင္ေပါင္း- ေဆြရွစ္ေသာင္းကို

ရႈေစာင္းၾကည့္ကာ- မငဲ့ညွာဘဲ

ခြဲခြာေမွ်ာ္ရႈ -သဗၺညဳကို

ဥရုေဝလာ- ေဟမဝါ၌

ေဖြရွာစီစစ္ -အားကုန္သစ္လွ်က္

ေျခာက္ႏွစ္ၾကာၾကာ- ခဲယဥ္းစြာတည္း

ဒုကၠရစရိယ - က်င့္ျပီးမွလွ်င္

ကဗၻာ့ဦးခိုင္ -ထြက္ဖူးကိုင္တည့္

မ႑ိဳင္ေဗြခ်က္ -ေျမကနက္တြင္

ေရႊစက္ေတာ္တြင္ -ေရႊပလႅင္၌

ေရႊျခေသၤ့ၾကီး -မာန္ဟုန္ဖီးသို႔

ပင္တည္းေရာင္စို -ေညာင္ညိဳပင္ဝယ္

ေမွာင္ဆိုသမွ် -ရန္ပါပကို

တစ္စမထင္ -ကုန္သုတ္သင္၍

သဗၺညဳစစ္ -ဘုရားျဖစ္လွ်က္

ငါးႏွစ္စြန္းကယ္ -ဝါေလးဆယ္တြင္

ျပဳဖြယ္ဟူဘိ -က်န္မရွိ၍

ကုသိနာရံု -ျမိဳင္ရဂံု၌

ႏွစ္စံုပင္မင္း -ပ်ိဳအင္ၾကင္းဝယ္

ထံရင္းဝဲယာ -ရွိသံဃာအား

ဟႏၷဒါနိ -စာအရွိျဖင့္

ပါဠိရြက္ကာ -ေသတမ္းစာကို

သာယာျငိမ့္ေညာင္း -ႏႈတ္သံေျပာင္းလ်က္

ႏြဲ႔လ်ာင္းေပ်ာ့ေခြ -နိဗၺဴေျမသို႔

ေရႊကိုယ္ေတာ္ကိန္း- ဇာတ္ေတာ္သိမ္း၍

ျငိမ္းခ်မ္းေခမာ -နိဗၺဴတာကို

အာရံုၾကည္ႏႈး -ေမွ်ာ္ရည္စူးလွ်က္

ရင့္က်ဴးျမြက္ဆို- တပည့္ပ်ဳိတို႔

ျမိဳင္ညိဳစုေပါင္း -ျမတ္ဥေကၡာင္း၌

တည္ေၾကာင္းေျမွာ္ေခၚ -ဖူးပူေဇာ္သည္

ၾကြေတာ္မူပါ့ - အရွင္ဘုရား



2009년 4월 21일 화요일

ေကာသလမင္း၏ အိပ္မက္ (၁၆)ခ်က္

သိျပီးသားသူမ်ားလည္းထပ္မံေလ့လာႏိုင္ေအာင္မသိေသးေသာသူမ်ားလည္းသိရွိလာေအာင္ ကူးယူတင္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
(၁) အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေလးခုေသာ ႏြားလား ဥသဘတို႔သည္ လာလတ္၍ မင္းရင္ျပင္၌ ေဝွ႔မည္ဟု တြန္ျမည္ ၾကံဳးဝါးလ်က္ မေဝွ႔ပဲသာလွ်င္ ဖဲေလကုန္သည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ မိုးတို႔သည္ ရြာအံသကဲ့သို႔ ထစ္ႀကိဳးလ်က္ မရြာပဲသာလွ်င္ ေပ်ာက္ပ်က္ ကုန္လတၱံ႔။ ထိုအခါ ေကာက္ပဲသီးႏွံတို႔ ပ်က္ဆီး၍ လူတို႔၌ အစာေရစာ ရွားပါး ငတ္မြတ္ျခင္း ျဖစ္လတၱံ႔။

(၂) ႏုနယ္ေသးငယ္စြာေသာ အပင္တို႔သည္ ပြင့္ၾက သီးၾကသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ ဆုတ္ယုတ္ေသာကာလ လူတို႔ အသက္တန္း တိုေသာ ကာလ၌ ေယာကၤ်ား မိန္းမတို႔သည္ ထက္သန္ ျပင္းေသာ ရာဂ ရိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ ငယ္ရြယ္စဥ္ အခါ၌ပင္ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း၊ သားေမြးျခင္း တို႔ကို ျပဳကုန္လတၱံ႔။

(၃) ႏြားမႀကီးတို႔သည္ မိမိတို႔ ေမြးစျဖစ္ေသာ ႏြားမငယ္တို႔၏ ႏို႔ကို စို႔သည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ ႀကီးေသာသူတို႔အား အ႐ိုအေသျပဳျခင္း ေပ်ာက္ကြယ္ေသာ ကာလ၌ အမိအဖ၊ ေယာကၡမ စသူတို႔သည္ ကိုးကြယ္ရာ မရိွကုန္သည္ ျဖစ္သျဖင့္ မိမိတို႔၏ သားသမီး သားမက္ ေခၽြးမ စသူတို႔ထံ၌ ကပ္ရပ္၍ ၿငိဳျငင္ ညိႇဳးငယ္စြာ အသက္ေမြးရကုန္လတၱံ႔။

(၄) လွည္းတို႔၌ ဝန္ကို ေဆာင္ႏိုင္ေသာ ႏြားႀကီးတို႔ကို မကမူ၍ ႏြားငယ္တုိ႔ကိုသာ ကေစကုန္၏။ ႏြားငယ္တို႔လည္း ဝန္ကို မႏိုင္၍ လွည္းတို႔ကိုလည္း ဆြဲျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္သည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အသက္ႀကီး ဝါႀကီး ပညာရိွကုန္ေသာ သူတို႔အား အမတ္၊ တရားသူႀကီး စေသာ ရာထူးစည္းစိမ္တို႔၌ မခန္႔ထားမူ၍ အသက္၊ ဝါ၊ ပညာ ငယ္ကုန္ေသာ လူငယ္တို႔အားသာ ခန္႔ထားၾကလတၱံ႔။ ထိုအခါ အခြင့္အေရးမသိ၊ မေတာ္ မမွန္ျဖစ္၍ အမႈ မၿပီး၊ အက်ဳိးမၿပီး ရိွေသာအခါ လူငယ္တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ရာထူး စည္းစိမ္ကို စြန္႔ၾကလတၱံ႔။ လူႀကီးတို႔သည္လည္း ငါတို႔မွာ ျပင္ပကသာ ျဖစ္၏ဟု လ်စ္လွ်ဳျပဳ၍ ေနၾကလကုန္လတၱံ႔။ သို႔ျဖစ္၍ တရားမေစာင့္ အမႈမၿပီးၾကသည္ႏွင့္ မင္းႏွင့္တကြ တိုင္းျပည္ပါ ဆုတ္ယုတ္ ပ်က္ဆီးၾကလတၱံ႔။

(၅) ခံတြင္း ႏွစ္ခုရွိေသာ ျမင္းသည္ ေကၽြးလာေသာ မုေယာစပါး စသည္တို႔ကို ခံတြင္းႏွစ္ခုျဖင့္ပင္ စားသည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔လက္ထက္၌ တရားမေစာင့္ေသာ တရားသူႀကီးတို႔သည္ ႏွစ္ဖက္ေသာ အမႈသည္တို႔မွ ေပးေသာ တံစိုးလက္ေဆာင္တို႔ကို စား၍ အမႈတို႔ကို မမွန္မကန္ ဆံုးျဖတ္ၾကကုန္လတၱံ႔။

(၆) အဖိုးတသိန္း ထိုက္ေသာ ေရႊခြက္ကို ေျမေခြးဖိုအား က်င္ငယ္စြန္႔ရန္ ေပး၏။ ေျမေခြးလည္း ထိုေရႊခြက္၌ က်င္ငယ္စြန္႔သည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အမ်ဳိးျမတ္ေသာ သူတို႔သည္ အခ်ီးအေျမႇာက္ မခံရ၊ ဆင္းရဲၾက၍ အမ်ဳိးယုတ္ေသာ သူတို႔ အစိုးတရ ႂကြယ္ဝ ခ်မ္းသာၾကလတၱံ႔။ ထိုအခါ အမ်ဳိးျမတ္တို႔ အသက္ ေမြးျခင္းငွာ မတတ္ႏုိင္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ မိမိတို႔ သမီးတို႔ကို အမ်ဳိးယုတ္တို႔အား ေပး၍ အသက္ေမြး ၾကကုန္လတၱံ႔။

(၇) တေယာက္ေသာ ေယာကၤ်ားသည္ အင္းပ်ဥ္၌ ထိုင္လ်က္ လြန္ကို က်စ္၍ ေျခရင္း၌ ထား၏။ ထုိ အင္းပ်ဥ္ေအာက္၌ရိွေသာ ဆာေလာင္ေသာ ေျမေခြးမသည္ ထိုေယာကၤ်ား မသိစဥ္လွ်င္ ထိုလြန္ကို စား၏ ဟု ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ မိန္းမတို႔သည္ အစားအေသာက္၊ အဝတ္၊ အေနအထို္င္ စသည္တို႔၌ ေလာ္လည္ျခင္း ရိွ၍ မိမိတို႔ လင္ေယာကၤ်ားသည္ ဆင္းရဲၿငိဳျငင္စြာ ရွာေဖြ စုေဆာင္းအပ္ေသာ ဥစၥာ ပစၥည္းတို႔ကို အဝတ္အစား၊ အစားအေသာက္ တို႔၌ လည္းေကာင္း၊ ေသာက္စား ကစားျခင္းတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ အေပ်ာ္အပါးတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ သေဘာက္ လင္ငယ္ထားျခင္း တို႔၌ လည္းေကာင္း အရမ္းမဲ့လွ်င္ ျဖဳန္းတီးေလလတၱံ႔။ ေခြးမသည္ မသိ စဥ္းစား သကဲ့သို႔ အိမ္သူ မိန္းမတို႔သည္ ဤသို႔ တိတ္တဆိတ္ ျဖဳန္းတီး ခိုးစားၾကလတၱံ႔။

(၈) ေရမရိွေသာ အိုးတို႔ျဖင့္ ျခံရံအပ္ေသာ ေရျပည့္အိုးႀကီး တလံုးကို ျမင္ရ၏။ လူတို႔သည္ အရပ္ ၈ မ်က္ႏွာမွ ေရကို ယူလာၾက၍ ထိုေရျပည့္အိုးႀကီး အတြင္းသို႔သာလွ်င္ ေလာင္းထည့္ ၾက၏။ ေလာင္းထည့္ေသာ ေရတို႔သည္ ျပည့္လွ်ံ၍ က်ကုန္၏။ ဤသို႔လွ်င္ အဖန္ တလဲလဲ ေရျပည့္အိုးသို႔သာ ေလာင္းလွ်က္ ေရမရိွေသာ အျခံအရံ အိုးတို႔ အတြင္းသို႔ကား မည္သူမွ် မေလာင္း မထည့္ပဲ ေနသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ မေကာင္းေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ မင္းႏွင့္တကြ လူတို႔ တရားပ်က္ကြက္၊ ၾသဇာညံ့ဖ်င္း၊ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကကုန္လတၱံ႔။ ထိုအခါ မင္းအစိုးရတို႔သည္ ဆင္းရဲသားတို႔အား မင္း၏ အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ကိုသာ လုပ္ကိုင္ေစအံ။ ေဆာင္ရြက္ ေစအံ။ ထမ္းရြက္ေစအံ။ သို႔ျဖစ္ရကား မင္းတို႔၌သာ ျပည့္စံု အက်ဳိးခံစားၾကရ၍ ဆင္းရဲသားတို႔မွာ ေရမရိွေသာ အိုးတို႔ပမာ တစံုတရာ မရိွ ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါးျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္လတၱံ႔။

(၉) နက္႐ႈိင္း က်ယ္ဝန္းေသာ ေရကန္ႀကီး တခုတြင္ သတၱဝါတို႔ ဆင္း၍ ေရေသာက္ၾက၏။ ကန္၏ အလယ္ ေရနက္ရာ၌ ေရသည္ ေနာက္၍ ကန္နားဝန္းက်င္ ေရတိမ္ရာ သတၱဝါတို႔ နင္းရာ၌ ေရသည္ ၾကည္လင္၏ဟု ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔သည္ မတရား အုပ္စိုးျခင္း၊ တံစိုးစားျခင္း၊ ေလာ္လည္ျခင္း၊ သနားညႇာတာ ဂ႐ုဏာ မဲ့ျခင္း၊ ၾကမ္းၾကဳတ္ ရက္စက္ျခင္းတို႔ ရိွလွ်က္ လူတို႔အေပၚ၌ အထူးထူး အျပားျပားေသာ အခ်င္းအရာျဖင့္ အခြန္အတုတ္တို႔ကို ခဲြခန္႔ ေကာက္ယူလတၱံ႔။ ထုိအခါ လူတို႔မွာ တစ္စံုတစ္ရာ မေပးေဆာင္ႏိုင္ ပင္ပန္းဆင္းရဲလ်က္ ၿမိဳ႕ႀကီးရပ္ႀကီးတို႔၌ မေနႏိုင္ပဲ ရပ္စြန္ ျပည္နားသို႔ သြားေရာက္ေနၾကရသည္ ျဖစ္လတၱံ႔။ ကန္အလယ္တြင္ေနာက္၍ ကန္ေဘးတြင္ ၾကည္သကဲ့သို႔ ၿမိဳ႕လယ္ရြာလယ္၌ တိတ္ဆိတ္၍ ရပ္စြန္ျပည္နား၌ လူစည္ကားလတၱံ႔။

(၁၀) တစ္လံုးတည္းေသာ အိုးျဖင့္ တခ်ိန္တည္းခ်က္ေသာ ထမင္းသည္ အခ်ဳိ႕ေပ်ာ့၏၊ အခ်ဳိ႕ မနပ္၊ အခ်ဳိ႕နပ္၏။ ဤသို႔ ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ မိုးကြက္ၾကား ရြာလတၱံ႔။ ထိုအခါ အခ်ဳိ႕ေနရာ၌ မိုးရြာလြန္း၍ ေကာက္ပဲသီးႏွံ ပ်က္အံ။ အခ်ဳိ႕ေနရာ၌ မရြာ၍ ပ်က္အံ။ အခ်ဳိ႕ေနရာ တြင္ကား မိုးမွန္၍ ေကာင္းအံ။ ဤသို႔လွ်င္ ထမင္းအိုးတြင္ ျမင္ေသာ ထမင္းကဲ့သို႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံ သံုးေထြ ျပားလတၱံ႔။

(၁၁) အဖိုးတသိန္းထက္ေသာ စႏၵကူးႏွစ္ကို ယက္တက္ပုပ္ရည္ျဖင့္ ေရာင္းစားသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ ငါဘုရား၏ သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ေသာ ကာလတြင္ ေလာ္လည္၍ လာဘ္လာဘကို မက္ေမာ ကုန္ေသာ ရဟန္းအလဇၨီ လူအလဇၨီတို႔သည္ ဆြမ္း၊ ေဆး၊ ေက်ာင္း၊ သကၤန္း ဥစၥာပစၥည္း စသည္ တို႔ကို အလိုရိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ လမ္းခရီးဆံု၊ အိမ္ဝ၊ အိမ္ႀကိဳ အိမ္ၾကားတို႔၌ ငါဘုရား၏ တရားေတာ္ကို ေဟာၾကားလတၱံ႔။ နိဗၺာန္ အလို႔ငွာ ေဟာေတာ္ မူအပ္ေသာ အလြန္ မြန္ျမတ္ေသာ တရားေတာ္ကို တစ္ပဲ၊ တစ္မူး၊ တစ္က်ပ္ စသည္တို႔ အက်ဳိးငွာ ေရာင္းစား ေဟာေျပာ ၾကသည္ ျဖစ္၍ တသိန္းထိုက္ေသာ စႏၵာကူးႏွစ္ကို ယက္တက္ပုပ္ရည္ျဖင့္ ေရာင္းစား သကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။

(၁၂) ဘူးေတာင္းတို႔သည္ ေရ၌ နစ္သည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အမ်ဳိးယုတ္ေသာ သူတိို႔ကိုသာ ရာထူး စည္းစိမ္ ေပးသည္ ျဖစ္၍ အမ်ဳိးယုတ္တို႔ တန္ခိုး အာဏာ ႀကီးမား ထင္ေပၚ အရာရာတြင္ တြင္က်ယ္လ်က္ ၄င္းတို႔ စကားသာလွ်င္ ဘုူးေတာင္း နစ္သကဲသို႔ နစ္၍ တည္ကုန္လတၱံ႔။

(၁၃) ေက်ာက္ဖ်ာႀကီး ေရတြင္ေပၚသည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ ေတာ္မွန္ လိမၼာ ပညာရိွေသာ သူတို႔၏ စကားသည္ မည္သည့္ အရာ၌ မဆို ေလးေသာ ေက်ာက္ဖ်ာ ေရတြင္ ေပၚသကဲ့သို႔ နစ္တည္ ျခင္းမရိွ၊ မခို္င္မျမဲ ရိွၾကကုန္ လတၱံ႔။

(၁၄) ဖားငယ္မ တို႔သည္ ႀကီးစြာေသာ ေႁမြေဟာက္ႀကီးမ်ားကို စားၿမိဳသည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ လူတို႔သည္ ျပင္းေသာ ရာဂ ရိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ ကိေလသာ အလိုသို႔ လိုက္လ်က္ ငယ္ရြယ္ကုန္ေသာ မယားတို႔၏ အလိုသို႔ လံုးဝ လိုက္ၾကကုန္ လတၱံ႔။ အလုပ္အကိုင္မႈ၊ ဥစၥာ ပစၥည္းမႈ၊ ေက်းကၽြန္မႈ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ စေသာ အရပ္ရပ္တို႔၌ လင္ေပၚတြင္ လႊမ္းမိုး အုပ္စိုးျခင္းကို ျပဳၾကမည္ ျဖစ္ရကား ဖားငယ္မသည္ အဆိပ္လ်င္ေသာ ေႁမြကို စားမ်ဳိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။

(၁၅) မည္းနက္ ႐ုပ္သြင္၊ အဆင္း ဆိုးဝါးေသာ က်ီးတို႔ကို ေရႊ၏ အဆင္းႏွင့္ တူေသာ ေရႊဟသၤာ တို႔က ျခံရံ ေနၾကသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ အားနည္းေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ ထုိမင္းတို႔သည္ ဆင္စီး ျမင္းစီး စေသာ အတတ္တို႔၌ မလိမၼာ၍ စစ္ထိုးျခင္း၌ မရဲရင့္ဘဲ ျဖစ္ၾကကုန္လတၱံ႔။ ထိုအခါ တုိင္းျပည္ ႏုိင္ငံ ဆံုး႐ႈံးမည္ကို စိုး၍ တူေသာ ဇာတ္ရိွေသာ သူေကာင္းသား တို႔အား အစိုးရျခင္းကို မေပးမူ၍ မိမိတို႔ထံ၌ ခစား ၾကကုန္ေသာ အမ်ဳိး ယုတ္ေသာ ေက်းကၽြန္တို႔အားသာ ေပးကုန္လတၱံ႔။ သို႔ျဖစ္၍ အမ်ဳိးေကာင္းသားတို႔ ကိုးကြယ္ရာ မရိွပဲ အစိုးရျခင္း၌ တည္ကုန္ေသာ အမ်ဳိးယုတ္တို႔ထံ၌ ခစားၾကကုန္ လတၱံ႔။

(၁၆) ဆိတ္တို႔သည္ သစ္ကို သတ္စားၾကသျဖင့္ သစ္တို႔သည္ ေၾကာက္လန္႔လ်က္ ဆိတ္တို႔ကို အေဝးမွ ျမင္လွ်င္ပင္ ေတာခ်ဳံရိွရာသို႔ ေျပးၾကသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။
ေနာင္အခါ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အမ်ဳိးယုတ္ေသာ သူတို႔ အစိုးရ ကုန္သည္ ျဖစ္၍ အမ်ဳိးျမတ္သူတို႔ မထင္ရွား ျဖစ္လတၱံ႔။ အမ်ဳိးယုတ္ သူတို႔မွာ မင္းကၽြမ္းဝင္သည္ ျဖစ္၍ တရား႐ံုးတို႔၌ ၾသဇာအာဏာ လႊမ္းမိုးလ်က္ အမ်ဳိးျမတ္သူတို႔၏ ဘိုးဘပိုင္ လယ္ေျမ ဥစၥာ အရပ္ရပ္တို႔ကို ငါတို႔ လယ္ေျမဥစၥာ ျဖစ္သည္ဟု သိမ္းယူၾက၍ တရားတေဘာင္ ျဖစ္လွ်င္ တန္ခိုးမဲ့သူတို႔အား ဖိႏွိပ္ပုတ္ခတ္ ၿခိမ္းေျခာက္ ႏွင္ထုတ္လ်က္ အႏိုင္က်င့္ ၾကကုန္လတၱံ႔။ ထိုအခါ အမ်ဳိးျမတ္သူတို႔ ေၾကာက္လန္႔ စက္ဆုတ္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ လယ္ယာ ဥစၥာတို႔ကို ေပးအပ္ကုန္လ်က္ အိမ္သို႔ျပန္၍ အိပ္ေနၾကကုန္အံ။ ထိုမွ တပါးလည္း အက်င့္သီလရိွေသာ ရဟန္းတို႔သည္ အက်င့္သီလမဲ့ေသာ ရဟန္းတို႔က ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ဖိႏွိပ္ၾကေလသျဖင့္ ေတာသို႔ ေျပးဝင္ ပုန္းေအာင္း ၾကကုန္လတၱံ႔။ ဤသို႔လွ်င္ အမ်ဳိးေကာင္း၊ သူေတာ္ေကာင္း တို႔လည္း လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာ ေတာေတာေတာင္ေတာင္ တို႔ကို ေျပးပုန္း ၾကကုန္လတၱံ႔။

2009년 4월 11일 토요일

ငါးပါးသီလႏွင္႔ေျမာက္ကၽႊန္းေနလူမ်ားအေၾကာင္း

ဥတၱရကုရုေခၚေသာ ေျမာက္ကၽႊန္း၌ေနထုိင္ၾကသည့္ လူတိုပသည္ အျမဲ နိစၥ

ငါးပါးသီလကို လံုျခံဳၾကသည္။ ယင္း ငါးပါးသီလလံုျခံဳသူတို႔၏ ဓမၼတာသိဒၶိေၾကာင့္ ေအာက္ပါဝိေသသန

အက်ဳိးထူးမ်ားကို ခံစားၾကရသည္။

၁။ အိုအိမ္တိုက္တာ

(ေနစရာအတြက္အထူးေဆာက္ေနဖြယ္မလို၊သစ္ပင္မ်ားကေနထိုင္မႈအတြက္ကိစၥျပီးေစသည္.။

၂၊ ေျမာက္ကၽႊန္းေနလူတို႔မွာ ရွည္ျခင္းပုျခင္းစေသာ အျပစ္မ်ဳိးကင္းသည္၊လံုးရပ္သ႑ာန္ႏွင့္ျပည့္စံု၍

ကိုယ္လံုးကိုယ္ဖန္ အရပ္အေမာင္းတူညီၾကသည္။

၃။ ဇရာေရာဂါ အႏွိပ္အစက္မခံရ၍ ဆံပင္ျဖဴျခင္းသြားက်ဳိးျခင္း အေရတြန္႔ျခင္း အင္အားကုန္ခမ္းျခင္းမရွိေပ။

၄။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအတြက္ အဟာရပရိေယသန ဒုကၡကင္းသည္။

၅။ မွက္၊ျခင္၊ယင္၊ၾကမ္းပိုးစေသာ သတၱဝါကိုက္ခဲမႈမခံရ။

၆။ စားေသာက္မႈအတြက္ ဝယ္ရ၊သြားရ၊ခ်က္ရေသာ ဒုကၡမ်ဳိးကင္းသည္၊ အခြံမပါ ဖြဲကင္းေသာသေလးဆန္ကို

အာဟာရအျဖစ္သံုးေဆာင္ရသည္၊ ပကတိထင္းမီးျဖင့္ ခ်က္မေနရ၊ ေဇာတိကမည္ေသာ

ရတနာေက်ာက္တံုးေပၚတင္လိုက္လွ်င္ ခ်က္ျပီးျဖစ္၏၊ဟင္းႏွင့္ဟင္းလွ်ာအတြက္

သီးျခားစီမံေနစရာမလို၊စားလိုသု၏ူက အခ်ဥ္တမ္းတလွ်င္အခ်ဥ္ အခ်ဳိတမ္းတလွ်င္အခ်ဳိ အရသာေပၚလာ၏။

၇။ အထက္ေဖာ္ျပပါ အဟာရကိုမွီဝဲေသာေၾကာင့္

ႏႈနာ၊ေပြး၊ညွင္း၊တင္းတိပ္နာ၊ေခ်ာင္းဆိုးပန္းနာ၊ျမစ္ေခ်ာက္နာ၊အရႈးေရာဂါႏွင့္အိုနာမ်ား ကင္းေဝသည္။

၈။ ေျမာက္ကၽႊန္းေနလူအခ်င္းခ်င္း မနာလိုဝန္တိုစိတ္ကင္းရွင္းၾကသည္။

၉။ ရာသီဥတုမွ်တသည္။အပူလြန္ကဲမႈ၊ အေအးလြန္ကဲမႈ ရာသီဒဏ္မခံရ။

၁၀။ ေျမာက္ကၽႊန္း၌ တန္ခိုးၾကီးေသာ ဘုရားပေစၥကဗုဒၶါတို႔ ဆြမ္းခံၾကြျမဲ ဓမၼတာျဖစ္၍ထူးျခားသည္။

၁၁။ ေျမာက္ကၽႊန္း၌ ကုန္းသူ၊ကြသူ၊ ေကာက္သူ၊ေကြးသူ၊ခြင္သူ၊

ေလငန္းဆြဲသူ၊အဂၤါခ်ဳိ႕တဲ႔သူ၊ဣေျႏၵခ်ဳိ႔တဲ့သူမရွိေခ်။

၁၂။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ၆ျပစ္ကင္း၍ အရုပ္ဆိုးသူမရွိ၊၁၆ႏွစ္အရြယ္ထင္မွတ္ရသည္၊အမ်ဳိးသားမ်ား ၂၅

ႏွစ္အရြယ္မွာတည္သည္။

၁၃။ သားသမီးငယ္မ်ားက မိဘတို႔ကိုနားပုနားဆာမလုပ္ၾက၊တြယ္ကပ္၍မေနၾက။

၁၄။ ေျမာက္ကၽႊန္းေနလူတို႔ ကာမကိစၥ တစ္သက္လံုးမွာ (၇)ရက္သာခံစားၾကသည္။

၁၅။ ကိုယ္ဝန္တည္ရျခင္းဒုကၡ၊ လြယ္ရျခင္းဒုကၡ၊ ဖြားရျခင္းဒုကၡတို႔မွလည္း ကင္းသည္။

၁၆။ မိဘတို႔ကရင္ေသြးငယ္အတြက္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ေနစရာမလို၊ ကေလးမ်ားေဆာ့ကစားရာ

အိပ္ေပွ်ာ္ရာမွာထား၍ လိုရာသြားႏိုင္သည္။ ေတြ႔သူက အစားေကၽႊးႏို႔တိုက္သည္။ ကေလးမ်ားကံေၾကာင့္

လက္ညွဳိးမွ ႏို႔ထြက္သည္။

၁၇။ အဝတ္အတြက္ပူစရာမလို၊ ပေဒသာပင္မွရသည္။

၁၈။ ေရခ်ဳိးသည့္အခါ စုေပါင္းေရခ်ဳိးၾကသည္၊အဝတ္ကိုစုပံုထားသည္၊ပထမေရခ်ဳိးျပီးသူက

အေပၚဆံုးမွအဝတ္ကို ယူဝတ္သည္။ငါ့ဟာ သူ႔ဟာ ျငင္းခံုမႈမရွိ။

၁၉။ ေသသူအတြက္ က်န္ရစ္သူမ်ား ပူေဆြးေသာကမျဖစ္၊ မငိုေကၽႊးေပ။

၂၀။ အပုပ္နံ႔မရွိ၊ သုသာန္သခ်ၤဳိင္း ထားစရာမလို၊ေသသူ၏ရုပ္ကလာပ္ကို အဝတ္ျဖင့္ထုပ္ပတ္၍ ခ်ထားရသည္၊

ကုသိုလ္ကံ အဟုန္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ငွက္ၾကီးမ်ားက တျခားကၽႊန္ူသို႔ ယူေဆာင္သြားၾကသည္။

၂၁။ေသျပီးေနာက္ နတ္ျပည္ေရာက္သည္၊ ငရဲ၊တိရစၦာန္၊ျပိတၱာမျဖစ္ေခ်။

၂၂။ အႏွစ္တစ္ေထာင္ သက္တမ္းျမဲသည္။

(သာရတၳဒီပနီဋီကာမွ)

ေရအိုင္ပမာ ပုဂၢဳိလ္ (၄) မ်ဳိး


အခါတပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းတို႔အား ေရအိုင္ ၄-မ်ုိးကို ဥပမာျပဳ၍

ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ုိးရွိေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မႈခဲ႔ပါသည္။

ရဟန္းအေပါင္းတို႔၊ ဤေလာကတြင္ ေရအိုင္၄-မ်ိဳးရွိသည္။

ယင္းတို႔မွာ

(၁) တိမ္လွ်က္နက္ေရာင္ရွိေသာေရအိုင္

(၂) နက္လွ်က္တိမ္ေရာင္ရွိေသာေရအိုင္

(၃) တိမ္လွ်က္တိမ္ေရာင္ရွိေသာေရအိုင္

(၄) နက္လွ်က္နက္ေရာင္ရွိေသာေရအိုင္ တို႔ျဖစ္သည္။

ထို ၄-မ်ဳိးတို႔တြင္

(၁) ေရွ႕သို႔သြားျခင္း၊ ေနာက္သို႔ဆုတ္ျခင္း ၊ေရွ႕သို႔ၾကည့္ျခင္း စေသာ အမႈအရာအားျဖင့္
ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိေသာ္လည္း သစၥာေလးပါးတရားကိို မသိသူသည္ တိမ္လွ်က္နက္ေရာင္ရွိေသာ
ေရအိုင္ႏွင့္တူသူျဖစ္သည္။
(၂) ဆိုခဲ့ေသာ အမႈအရာတို႔အားျဖင့္ ၾကည္ညိဳဖြယ္မရွိေသာ္လည္း သစၥာေလးပါးတရားကို
သိျမင္သူသည္ နက္လွ်က္တိမ္ရာင္ရွိေသာ ေရအိုင္ႏွင့္တူသူျဖစ္သည္။
(၃) ဆိုခဲ့ေသာ အမႈအရာအားျဖင့္ ၾကည္ညိဳဖြယ္မရွိ၊ သစၥာေလးပါးတရားကိုလည္း မသိျမင္သူသည္
တိမ္လွ်က္တိမ္ေရာင္ရွိေသာ ေရအိုင္ႏွင့္တူသူျဖစ္သည္။
(၄) ဆိုခဲ့ေသာအမႈအရာအားျဖင့္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိ၏၊ သစၥာေလးပါးကိုလည္းသိျမင္သူသည္
နက္လွ်က္နက္ေရာင္ရွိေသာ ေရအိုင္ႏွင့္တူသူျဖစ္သည္ဟု ေဟာေတာ္မႈခဲ့သည္။
က်မ္းကိုး။ ။ အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ ဝလာဟကဝဂ္မွ

သာသနာေတာ္ထြန္းကာဖို႔ညီီညာညာလက္တြဲၾကပါစို႔

ုိသာသနာ ဆုိတာက ပါဠိစကားလုံးတစ္ခုပါ၊ ျမန္မာလုိေျပာျပရရင္ အဆုံးအမေပါ့၊ အဲဒီအဆုံးအမဆိုတာ ဘယ္ဘာသာရဲ့အဆုံးအမကိုျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ဘာသာရဲ့တရားေတာ္ကိုျဖစ္ျဖစ္ သာသနာ လုိ႔ေခၚပါတယ္၊ မွတ္ရမွာက သာသနာ - ဆုိတာ အဆုံးအမတရားေတာ္။ ဆရာေလးတို႔ကေတာ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္အတြင္းက ဗုဒၶ အဆုံးအမေတာ္တြင္းက သာသနာ့၀န္ထမ္းပါ၊ သာသနာ့၀န္ထမ္းဆုိတာကေတာ့ သာသနာေတာ္ရဲ့၀န္ကို ထမ္းရြက္ထားၾကတဲ့ သူေတြကို သာသနာ့၀န္ထမ္းလုိ႔ဆုိပါတယ္၊ အဲဒီဆရာေလးတုိ႔ ထမ္းထားၾကရတဲ့ ၀န္ဆုိတာကလည္း ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားရွိပါတယ္၊ တစ္ခုက ဂႏၴဓူရပါ၊ ျမန္မာလုိေျပာရရင္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ အဆုံးအမသာသနာေတာ္လို႔ေခၚတဲ့ ဓမၼေတြကို ဖတ္ မွတ္ က်က္ ေလ့လာ၊ စာသင္ စာဖတ္၊ စာက်က္ စာအံဆုိပါေတာ့၊ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ စာသင္စာက်က္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားအျဖစ္ရယ္၊ ကိုယ္က သူမ်ားေတြကို ျပန္သင္ေပးရတဲ့ဆရာျဖစ္ရယ္ အဲဒါကို ဂႏၴဓူရလို႔ေခၚပါတယ္။ ေနာက္ ၀န္တစ္ခုကေတာ့ ၀ိပႆနာဓူရပဲျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို အေရာက္လွမ္းႏုိင္ဘုိ႔ ဗုဒၶၫႊန္ၾကားျပသ ဆုိဆုံးမခဲ့တဲ့ သာသနာေတြထဲက နည္းလမ္းေတြအတိုင္း လိုက္နာ က်င့္ႀကံ ႀကဳိးကုတ္ အားထုတ္ရတဲ့ အလုပ္ပါပဲ။ ...
အဲဒီအလုပ္ႏွစ္ခုသည္ပင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္တြင္းက သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြရဲ့ အလုပ္တာ၀န္ပါ။ ဒီဓူရႏွစ္ျဖာကိုထမ္းေဆာင္တဲ့သူမွန္မွသာ သာသနာ့၀န္ထမ္းလုိ႔ေခၚပါတယ္။ အဲဒီလိုသာသနာ့၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ဘုိ႔ရာအတြက္မွာ ဆရာေလးတုိ႔လုိ သီလရွင္ေတြခ်ည္းသက္သက္ျဖင့္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကပါဘူး၊
အေၾကာင္းကေတာ့ ဆရာေလးတုိ႔ဟာ ကိုယ္ စိတ္ ႏွလုံးသုံးပါးကို အျပည့္အ၀ေပးႏုိင္ေပမယ့္၊ အဲဒီလို လုပ္ႏုိင္ဘုိ႔ရာ စား ၀တ္ ေနေရးအတြက္ ပစၥည္းေလးပါးလို႔ေခၚတဲ့ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း ေဆးဆိုတာ လုိအပ္ပါတယ္။ လခစား စီးပြားရွာသူေတြ မဟုတ္ေလေတာ့ အဲဒီ လုိအပ္တဲ့ပစၥည္းေလးပါးကို ေထာက္ပံ့ေပးလွဴၾကမယ့္ ‘ဒကာ/ဒကာမေတြဆုိတာ လုိလာပါတယ္။ ေျပာရရင္ ဆရာနဲ႔ဒကာပဲဆုိပါေတာ့။ ဆရာ/ဒကာ လက္တြဲညီညာမွသာလွ်င္ သာသနာဆုိတာ တည္တန္႔ႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေတြးၾကမယ္ေပါ့၊ ဒီပရဟိတလုပ္ငန္းဟာ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ ဘာဆုိင္လည္းေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ဆုိင္ပါတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သာသနာျပဳဘို႔ ၫႊန္ၾကားတဲ့ေနရာမွာ မိမိကိုယ္တုိင္ခ်မ္းသာဘို႔ (အတၱဟိတ) မိမိေဆြမ်ဳိးမိႆဂၤဟေတြ ခ်မ္းသာေစဘို႔ ေလာကႀကီးခ်မ္းသာေစဘို႔ (လူေရာ နတ္ပါခ်မ္းသာေစဘို႔) (ပရဟိတ) အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သာသနာျပဳၾကဘို႔မိန္႔ၾကားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာေလးတုိ႔အေနနဲ႔ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားေတြ ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိးေတြထဲက ပညာမသင္ႏုိင္ၾကတဲ့ ကေလးသူငယ္ေလးေတြကို စာေပတတ္ေျမာက္ေစလုိတယ္၊ ပညာတတ္ကေလးေတြျဖစ္ၿပီး ႏုိင္ငံနဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္ အနာဂတ္ ၾကယ္စင္ေလးေတြ ျဖစ္ေစလုိတယ္၊ လမင္းႀကီးမဟုတ္ရင္ေတာင္၊ လမင္းႀကီးေလာက္ အလင္းေရာင္ မေပးေ၀ႏုိင္လွ်င္ေတာင္ အဲဒီလမင္းႀကီးေဘးနားက ၾကယ္စင္ေလးေတြလုိ သူတို႔ကိုယ္ပုိင္ စြမ္းအားေတြနဲ႔ စုေပါင္းညီညာစြာျဖင့္ ျပည္ႏုိင္ငံကို အက်ဳိးျပဳအလင္းေလးေတြနဲ႔ ေတာက္ပေစခ်င္ပါတယ္။
ဥယာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္ ပန္းကေလးေတြ ပြင့္လာေစေအာင္ ပန္းပင္ေလးတြကိုပ်ဳိးၾကသလုိ၊ အဲဒီပန္းကေလးေတြ ပြင့္လာေစေအာင္ ႀကဳိးစားအားထုတ္ၾကသလုိ ကူညီၿပီး လုပ္ေဆာင္ခ်င္တယ္၊ ႀကဳိးစားခ်င္တယ္၊ အားထုတ္ခ်င္တယ္၊ အဲဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခု ဒီပန္းခင္းကို ျပဳစုေနပါတယ္၊ ပန္းလုိခ်င္ရင္ အပင္ပ်ဳိးတတ္မွဆုိသလုိ ပန္းကိုလုိခ်င္ေသာ ဆရာေလးတုိ႔ ခု ဒီသုခကာမီဆုိတဲ့ ပ်ုဳိးခင္းေလးကို ပ်ဳိးတတ္ေအာင္ ပန္းလွလွေလးေတြပြင့္လာေအာင္ အားထုတ္ေနပါတယ္၊ အပင္ပ်ဳိးတဲ့ေနရာမွာ လုိအပ္တာေလးေတြ ရွိေကာင္းရွိႏုိင္ပါတယ္၊ လုိအပ္တဲ့အရာေလးေတြကို အႀကံေပးဘို႔ ေထာက္ျပေပးဘို႔ တစ္စုံတစ္ရာရွိလာခဲ့မယ္ဆုိရင္ ေပးေစဘို႔ ၫႊန္ျပေပးဘို႔ ဆရာေလးတုိ႔က ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဆရာေလးတုိ႔ရဲ႕ ပန္းခင္းေလးဆီကိုလည္း အလည္အပတ္ လာေရာက္ေစခ်င္ပါတယ္၊ လာခဲ့ၾကပါဦးလုိ႔လည္း ဖိတ္ေခၚပါတယ္... အေရာက္လာမည့္သူမ်ားကို ႀကဳိဆုိလ်က္

ပရဟိတဆိုတာေပးဖို႔သက္သက္ပါ

*ကိုယ္က်ဳိးမပါ ၊ သူ႔တြက္သာငဲ့ကာေဆာင္ရြက္ရ။*ကရုဏာထား ၊ ေမတၱာပြားစြမ္းအားျဖည့္ေပးရ။*သူ႔ကိုေစာင့္ေရွာက္၊ ကိုယ့္ဂုဏ္ေျမာက္ထြန္းေတာက္စြမ္းအားရ ပရဟိတဆိုတာ ကိုယ္က်ဳိးကို မငဲ့ဘဲ သူ႔အတြက္ သက္သက္လုပ္ေပးတာပါ၊ သီးျခားအလႉဒါန ၾကီးေတြလုပ္ၾကတယ္ဆိုတာ သူ႔အတြက္ပါတယ္ဆိုေပမဲ့ ကိုယ္႔အတြက္ ဦးတည္ျပီး လုပ္ၾကတာပါ၊ကိုယ္႔ရဲ႕မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ရေရးကို အဓိကဦးတည္တာပါ၊ ဒါေၾကာင့္သီလရွိတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အလႉခံပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေရြးခ်ယ္ျပီး လွဴၾကတယ္၊ ကိုယ့္အတြက္ငဲ့ျပီး ေရြးခ်ယ္တာပါ။ပရဟိတဆိုတာ သူ႔ဆီက ဘာတစ္ခုမွေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားဘူး၊ ငါတို႔က ဒီလို ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးလိုက္ရင္ သူတို႔ကငါတို႔က ိုအသိအမွတ္ျပဳလိမ့္မယ္ ၊ေပးၾကလိမ့္မယ္ ငါတို႔လိုအပ္တဲ့အခါသူတို႔က ျပန္ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကလိမ့္မယ္ လို႔လံုးဝ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားပါဘူး၊ ပရဟိတသေဘာဆိုတာ ကိုယ္႔ေၾကာင့္ သူခ်မ္းသာလာရင္ေတာ္ျပီေပါ့ကိုယ္႔အတြက္မငဲ့မွ ျမင့္ျမတ္တဲ့ပရဟိတစိတ္ျဖစ္မွာပါ၊ ျမတ္ဗုဒၶကိုၾကည့္ၾကပါ၊ ကိုယ့္အတြက္ဘာမွမငဲ့ဘူး။ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ၾကီးကို လိုခ်င္တာက ေလာကၾကီးမွာၾကြားခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ဥာဏ္ၾကီးက်ယ္မွ အၾကီးက်ယ္ဆံုး ပရဟိတလုပ္ငန္းကို လုပ္ႏိုင္မွာျဖစ္လို႔ လိုခ်င္တာပါ၊ မ်ားမ်ားသိမွ မ်ားမ်ားေပးႏုိင္ေပးႏိုင္မယ္၊ ၾကီးၾကီးသိမွ ၾကီးၾကီးလုပ္ေပးႏိုင္မယ္၊ ေကာင္းေကာင္းသိမွလည္း ေကာင္းေကာင္းဖန္တီးေပးႏိုင္မယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ေပးခ်င္းလို႔ ၾကီးက်ယ္တဲ့ဥာဏ္ကို ရဖို႔အတြက္ အၾကီးက်ယ္ဆံုး ပါရမီလုပ္ငန္းကို လုပ္ခဲ့တာပါ။ ပရဟိတဆိုတာမ်ဳိးဟာေပးဖို႔ သက္သက္ပါ၊ လွဴတဲ့အခါသီလရွိတဲ့သူေတြ ေရြးခ်ယ္ၾကတာက ကိုယ့္အတြက္ငဲ့လို႔ပါ၊ ပရဟိတက်ေတာ့ အယုတ္ အလတ္ အျမတ္မေရြး ဘယ္သူ ဘယ္ဝွာ မေရြး အားလံုးရဲ႕ အက်ဳိးအတြက္ပါ၊ သူတို႔ဆီက ဘာတစ္ခုမွလဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မထားပါဘူး၊ ကိုယ္႔ေၾကာင့္ သူခ်မ္းသာသြားရင္ျပီးတာပါဘဲ။

ပန္းႏွင့္ဥယာဥ္

ပန္းပြင့္တယ္ဆိုတာကေတာ့ သဘာဝပါဘဲေလ၊ ဒါေပမဲ့ပြင့္လာတဲ့ ပန္းကေလးေတြ၊ ပ်ဳိးထားတဲ့ ပန္းကေလးေတြ ေဘးကင္းရန္ကင္းနဲ႔ဖြံ႕ျဖိဳးေစဖို႔ ရနံ႔သင္းတဲ့ပန္းကေလးေတြ ပြင့္လာေစဖို႔ကေတာ့ ဥယာဥ္မႉးရဲ႕ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္းတတ္မႉ႔ ဂရုစိုက္မႉ႔အေပၚမွာတည္မွီေနပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ဆရာေလးအေနနဲ႔ ဆရာေလးတို႔ျပဳစုတည္ေထာင္ထားတဲ့ "သုခကာမီ"ဆိုတဲ့ ့ဥယာဥ္ေလးထဲမွာ ပန္းကေလးေတြက ေဘးကင္း၊ရန္ကင္းနဲ႔ရွင္သန္ေစခ်င္ပါတယ္၊ ရနံ႔သင္းတဲ့ ပန္းကေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္လည္း ဆရာေလးတို႔က်ိဳးစားရမယ္၊ အဲဒီပန္းကေလးေတြဖူးပြင့္လာတဲ့အခါရနံ႔သင္းမယ္၊ အလွဂုဏ္ေတြန ဲ႔ၾကြယ္ဝေနမယ္ဆိုရင္ဆရာေလး ဒီဥယာဥ္ေလးကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရက်ိဳးနပ္ပါျပီ၊ ဆရာေလးတို႔ ရဲ႕ ပရဟိတ(ဥယာဥ္မႉး)ဆိုတာ မ်ဳိးက ပန္းကေလးေတြ ထံမဘာတစ္ခုမွေမွ်ာ္လင့္ထားတာမရွိပါဘူး၊ ဆရာေလးတို႔ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးလိုက္တာ ပန္းကေလးေတြ ဘဝေရ့ွေရးေကာင္းသြားဖို႔ တခုတည္းအတြက္ပါဘဲ၊ တကယ္ေတာ့ ပရဟိတဆိုတာေလာဘကို တိုက္ရုိက္ျဖိဳဖ်က္ရတဲ့အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္၊ ေမတၱာ၊ကရုဏာ၊ ေစတနာေတြထားျပီးလုပ္ရတာပါ၊ ဆရာေလးကေတာ့ ရွားပါးလွတဲ့ လူ႔ေလာကၾကီးမွာ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၾကဳံေနရတဲ့ မိဘမ်ားကို ရင္ႏွင့္အမွ် ကရုဏာျဖစ္မိပါတယ္၊စီးပြားေရးက အဆင္မေျပ သားသၼီးေလးေတြ ပညာတတ္ေအာင္ ေက်ာင္းထားေပးခ်င္ ထားစရာေငြကမရွိ ဘယ္ေလာက္မ်ား စိတ္ေသာက ေရာက္လိုက္ေလမလဲလို႔ စာဝင္ေရာက္ဖတ္ရွု႕သူမ်ားစဥ္းစားၾကည့္ပါ၊ အဲဒီထဲမွာဖူးခ်င္ပြင့္ခ်င္တဲ့ ပန္းကေလးမ်ားဧကန္ရွိပါတယ္၊ ဒီပန္းကေလးေတြဖူးႏိုင္ပြင့္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဆရာေလးတို႔ ဆရာတပည့္တိုင္ပင္ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတာပါ၊ ဆရာေလးက အခုေလာေလာဆယ္ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာရွိေနေတာ့ ေငြအင္အားမွလြဲျပီး မကူညီႏုိင္ေသးပါဘူး၊ ဆရာၾကီး၊ ဆရာေလးမ်ားရဲ႕ ဥာဏ္အင္အား၊ ခြန္အားေတြနဲ႔လုပ္ေဆာင္ေပးေနၾကပါတယ္၊ ဆရာၾကီးႏွင့္တကြ ဆရာေလးမ်ားအားလံုးကိုလည္း အထူးေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါရေစ၊ ပရ(ဥယာဥ္မႉး) ဟာ တခ်ိန္ကဆရာေလးရဲ႕ အိပ္မက္ကေလးပါ၊ ဆရာေလးလည္း ဘဝကိုခက္ခက္ခဲခဲေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရသူမို႔ ဆရာေလးရဲ႕ ပန္းကေလးေတြကို ပန္းေကာင္းေလးေတ ြျဖစ္ေအာင္ ဘဝရပ္တည္မႈေလးေတြရသြားေအာင္္ ဆရာေလးရဲ႕အသက္နဲ႔ ခႏၶၶာရွိေနသမွ်ဘယ္လို အခက္အခဲဘဲေတြ႔ေတြ႔ရင္ဆိုင္မယ္၊ က်ိဳးစားမယ္ ္ဆရာေလးသန္႔စင္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ေကာင္းတာလုပ္တဲ့အတြက္ ဆရာေလးရဲ႕ ပန္းကေလးေတြ အေပၚထားတဲ့ ေစတနာကဆရာေလးကို ျပစ္မထားဘူးဆိုတာယံုၾကည္ပါတယ္၊ ကိုယ့္ေစတနာဟာကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ခဘဲမဟုတ္လား၊ ဆရာေလးကေတာ့ စဥ္းစားတိုင္း ပီတိျဖစ္မိတာ အမွန္ပါ။
ပန္းကေလးတိုင္း ဖူးပြင့္လန္းျဖာၾကပါေစ။

ပန္းတိုင္းကိုပြင့္ေစလိုေသာ ဆႏၵ

ပရဟိတမ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ဆိုတဲ့ပန္းေလးေတြကိုေနရာတိုင္းမွာဆရာေလးေတြ႔ေနခဲ့ဘူးပါတယ္၊ေတြ႔လည္းေတြ႔ေနရတုန္းပါဘဲ၊
ေနာက္လည္းထပ္ကာထပ္ကာ ေတြ႔ေနရဦးမွာဘဲလို႔ ယံုၾကည္ေနမိပါတယ္၊ တကယ္တန္းဆိုရင္ေတာ့
ပန္းေလးေတြရဲ့ ဘဝဟာ ဥယာဥ္မႉးရဲ့ အေပၚမွာ တည္မွီေနရတယ္ ဆိုတာကိုလည္း
ဆရာေလးကသိထားဲျပီးျဖစ္ေနပါတယ္။ ဥယာဥ္မႉးမဲ့တဲ့ ပန္းကေလးေတြကို ေတြ႔ရတဲ့အခါတိုင္း ဆရာေလး
ေတြးမိတာက ဒီပန္းကေလးေတြကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္းေပးႏုိင္ခဲ့ရင္၊ ေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ဒိပန္းကေလးေတြ
ဒီထက္ပိုလွလာလိမ့္မယ္၊ လန္းစန္းဝင့္ၾကြားလာၾကလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။အဲဒါေၾကာင့္
ဆရာေလးဒီ သုခကာမီ အမ်ဳိးသၼီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းဆိုတဲ့ ဥယာဥ္ငယ္ေလးကိုဆရာေလးရဲ့ ဥပဇၥ်ယ္
ဆရာၾကီး ေဒၚအဂၢဥာဏီ ႏွင့္လက္တြဲျပီး (၇.၆.၂၀၀)မွာစတင္တည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။ လမ္းနေဘးမွာ
ပြင့္ေနတဲ့ ပြင့္ႏုိင္စြမ္းရွိလွ်က္ မပြင့္လိုက္ရဘဲဘဝ ေသသြားရတဲ့ ပန္းကေလးေတြအတြက္ ဒီဥယာဥ္ငယ္ေလးကို
အခု တည္ေထာင္လိုက္ပါျပီ၊ ဆရာေလး စိုက္ပ်ဳိးပါေတာ့မယ္၊ ပန္းကေလးေတြရဲ႕ဘဝေလးအစဥ္
လွပေစဖို႔တတ္ႏိုင္သမွ်ေသာအင္းအားေတြနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ပါေတာ့မယ္။ ဒီပန္းကေလးေတြကို ဆရာေလးနဲ႔အတူ
လက္တြဲျပီး ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေပးၾကလိုေသာ ပန္းခ်စ္သူ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း လာေရာက္လက္တြဲ
ပ်ဳိးေထာင္ေပးၾကေစဖို႔ဆရာေလးလက္ကမ္းပါရေစ၊ဆရာေလး နဲ႔အတူ ပန္းကေလးမ်ားကို
ဖူးပြင့္လန္းစန္းေစၾကရေအာင္ပါလို႔ ဆႏၵျပဳ လိုက္ပါရေစ။
ဆရာေလး- မဥေဇၨာတိနီ(ေခတၱကိုရီးယား)

လမ္းျပၾကယ္မ်ားသို႔

ၿပာလဲ့လဲ့ မုိးေကာင္းကင္ တေစာင္းတင္ေနတဲ့ အနီေရာင္ ေနမင္းၾကီးကုိၾကည့္ၿပီး အုိင္တီ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ

ငယ္စဥ္အခါ ေက်ာင္းမေနရတဲ့ ကုိယ့္ဘ၀ကုိ ၿပန္လွန္စဥ္စားမိခဲ့၊။ စိမ္းၿဖဴေရာင္ ၀တ္စုံေလးေတြနဲ႔

ေက်ာင္းသြားေနတဲ႔ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ဘယ္သူမွ မသိေအာင္းမ်က္ရည္၀ဲခဲ့။

တက္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္း၊သင္ခ်င္ခဲ့တဲ့စာ ငါနဲ႔ မဆုိင္သလုိရွိခဲ့၊ ကံ ၾကမၼာဆုိတာ

ငါမစဥ္းစားမိခဲ့၊ေလးခြနဲေလာက္စာ အေပါက္ပါတဲ့ ညစ္ေထေထ လြယ္အိတ္္တစ္လုံးကုိလြယ္ၿပီး ေန႔စဥ္၀

မ္းစာအတြက္ ငါရုန္းကန္ခဲ့ရ။ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ေၿခႏွစ္ေခ်ာင္း မကယ္ေကာင္း ဆုိတဲ့ စကားသံေတြ ခါးသီးစြာ

ၾကားခဲ႔ရ၊ ဒီလုိနဲ႔ စခဲတဲ႔ ငါဘ၀ သုညကမၻာက ရုန္းမထြက္နဳိင္ခဲ့။ ေခတ္ေတြေၿပာင္း စနစ္ေတြေၿပာင္း အသစ္ေတြ

အေဟာင္း အေဟာင္းေတြြ အသစ္ၿဖစ္ခဲ႔။ ငါေမြးခဲ့တဲ့ ငါေၿမမွာ ဗက ဆုိတာ ေပၚခဲ့။အခမဲ့ ပညာေရး အစာလည္း

ေၾကြး ေနစရာ ေပးသတဲ့၊ ဒီအခ်ိန္မွ စာသင္ရင္ သူမ်ားအၿမင္ ငါ အရူးၿဖစ္မတဲ့၊ ငါ ငယ္ငယ္က ဆုိရင္ ဆုိတဲ့

အေတြးေၾကာင့္ ငယ္္စဥ္က မ်က္ရည္မ်ား ဆက္လက္စီးဆင္းသြားခဲ့၊။ကုိယ့္အေရး ကုိယ္မေတြး ပညာေရးကုိ

ဦးစားေပး၊ စာမတတ္သူ ပေပ်ာက္ေရးနဲ႔ ဘာသာ သာသနာအတြက္ အားတက္စြာ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲ႔ ဗက

ပညာေရး၊အေလးေပးေဆာင္ရြက္ေနသူ အားလုံးကုိ အနာဂတ္ ကမၻာ၊သာသနာအတြက္ လမ္းၿပၾကယ္မ်ားဟုပင္

ကမၹ်ည္းတင္ခ်င္ခဲ့။

လမင္းငယ္




2009년 2월 23일 월요일

စိတ္ထားျမတ္မွ ဘဝျမတ္မယ္

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာ စိတ္တခုကိုႏုိင္ေအာင္ထိန္းဖို႔ ဆံုးမသြန္သင္ခဲ့တာကိုေတာ့ အားလံုးသိျပီးသာျဖစ္မွာပါ၊ စိတ္ကေလး ထားတတ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ကို မလြယ္လွပါဘူး၊
လူတေယာက္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္မွာ စိတ္ကဘဲဦးေဆာင္ပါတယ္၊ အိပ္ခ်င္တာလဲဒီစိတ္၊ စားခ်င္တာလည္းဒီစိတ္၊ သြားခ်င္တာ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ေတာ့ ခ်င္တာမွန္သ၍ စိတ္ေၾကာင့္ခ်ည္းပါဘဲ၊ ပုထုဇဥ္တိုင္း
ဟာ ကိေလသာ (၁၀)ပါး ရွိေနတုန္းပါ၊ ကိေလသာ(၁၀)ပါးဆိုတာက( ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိဌိ၊ ဝိစၦိကိစၥာ၊ ထိန၊ မိဒၶ၊ ဥဒၶစၥ၊ အေနာတၱပၸ) ကိုေခၚပါတယ္၊ တေန႔တေန႔စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ၊
ကုသိုလ္နဲ႔ အကုသိုလ္ဘယ္ဟာက ပိုမ်ားလဲလို႔၊ မနက္မိုးလင္းအိပ္ရာထတဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ ညအိပ္ရာဝင္တဲ့အခ်ိန္ထိ ငါဒီေန႔ ကုသိုလ္စိတ္နဲ႔ အကုသိုလ္စိတ္ ဘယ္ဟာက ပိုမ်ားလဲ သံုးသပ္ၾကည့္ရင္
သိႏုိင္ပါတယ္၊ ဆရာေလးလဲ ေန႔စဥ့္ဒီလိုဘဲ သံုးသပ္ၾကည့္မိပါတယ္၊ အက်င့္ရသြားတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္၊ အားလံုးေသာစာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားကိုလည္းတိုက္တြန္းအပ္ပါတယ္၊
...

ေလာကမွာ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ အဓိပၸါယ္ရွိစြာေနတတ္ရတယ္ဆိုတဲ့စကား ၾကားဖူးပါတယ္၊ ခဏလာတဲ့ လူ႕ဘဝေလးမွာ က်င္လည္ေနခိုက္ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့အလုပ္၊ အေျပာအဆို၊ အေနအထိုင္
အားလံုးကို ဆင္ျခင္ေနထိုင္ရမွာက သူမ်ားမဟုတ္ဘူး မိမိပါ၊ မိမိရဲ႕စိတ္ကိုျဖဴစင္ေအာင္ထားရမယ္၊ တဖက္သားအေပၚကို မိမိကဲ့သို႔စိတ္ထားျပီး သနားက်င္နာရမယ္၊ ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့စကားေလး
တခြန္းေၾကာင့္ သူမ်ားစိတ္အေႏွာက္အရွက္မျဖစ္ေအာင္ သတိနဲ႔ ထိန္္းသိမ္းေျပာဆိုရမယ္၊ စိတ္မထိန္းႏိုင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မွားျပီးရင္းမွားရင္းေတြ မ်ားေသာအားျဖင့္ရွိၾကပါတယ္၊ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္
မိဘေတာင္ျပန္သတ္တာမ်ဳိးရွိပါတယ္၊ ဒါလည္းစိတ္ကေရွ့ကသြားလို႔သာျဖစ္တာပါ၊ ကံ(၃) ပါးမွာ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံလို႔ရွိပါတယ္၊ ကာယကံနဲ႔ဝစီကံဟာ မေနာကံ မျဖစ္ဘဲနဲ႔ လံုးဝျပဳလုပ္
ေျပာဆိုလို႔မရပါဘူး၊ မေနာက(စိတ္)ထဲက ျဖစ္ျပီးမွသာ ျပဳလုပ္ေျပာဆိုလို႔ရႏုိင္ပါတယ္၊ စိတ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဗုဒၶဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တာက စိတ္သာလွ်ွင္ေရွ႕သြားရွိကုန္သည္၊ စိတ္သာလွ်င္
အၾကီးအမွဴးရွိကုန္သည္၊ စိတ္ျဖင့္သာျပီးကုန္သည္၊ မေကာင္းေသာစိတ္ျဖင့္ေျပာဆိုျပဳလုပ္လွ်င္ လွည္းဘီးသည္ ဝန္ေဆာင္ႏြားေျခရာကို အစဥ္လိုက္သကဲ့သို႔ မေကာင္းမွဴ႕ ျပဳလုပ္သူေနာက္သို႕
မေကာင္းမွဴ႕သည္ အစဥ္လိုက္သည္လို႔ ေဟာၾကားခဲ့သလို ေကာင္းမွဴ႕ျပဳသူေနာက္သို႔လည္း အရိပ္သည္အစဥ္လိုက္သကဲ့သို႔ ေကာင္းမွဴ႕ခ်မ္းသာအစဥ္လိုက္သည္လို႔ ဥပမာေပးေဟာၾကားေတာ္မွု
ခဲ့ပါတယ္၊ တခ်ဳိ႕ေသာလူေတြ ေျပာတာရွိပါတယ္၊ ဒီဘဝဒီကိုယ္စံ၊ ေနာင္ဘဝေနာက္ကိုယ္ခံတဲ့၊ အဲဒါမဟုတ္ပါဘူး၊ ေနာင္ဘဝလည္းဒီကိုယ္ဘဲခံရမွာပါ၊ ဗုဒၶဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ဥပမာအတိုင္း
ကိုယ့္ရဲ႕ ေကာင္းမွဴ႕ မေကာင္းမွဴ႕ဟာ ကိုယ့္ေနာက္မွာထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္ေနမွာပါ၊ အားလံုးေသာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္တိုပလည္း ဘဝျမတ္ဖို႔အတြက္ စိတ္ထားေကာင္းေတြ ထားႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလွ်က္ပါ။
...

2009년 2월 9일 월요일

ကာယကတာ သတိပ႒ာန္က်င့္စဥ္

ဗုဒၶဘာသာဆိုသည္မွာ စိတ္ကို သတိျဖင့္သဘာဝအက်ဆံုး ထိန္းေက်ာင္းတဲ့က်င့္စဥ္တရားျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာတြင္ စိတ္သည္အေရးအၾကီးဆံုုးက႑တရပ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း စိတ္ကို အျမင့္ျမတ္ဆံုး
ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရေလသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယထာဘူတ အျမင္မွန္ရရွိသူသာလွ်င္ ပညာဥာဏ္
ရရွိႏိုင္၍ သစၥာတရားကို သိျမင္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶဘာသာ၏ မူလအေျခခံအရင္းအျမစ္မွာ သစၥာ ၄-ပါးတရားေတာ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသစၥာတရား၄-ပါးမွာ
(၁) ဒုကၡသစၥာ- ဆင္းရဲျခင္းအမွန္တရား (၂) သမုဒၵယသစၥာ- ဆင္းရဲျခင္း၏အေၾကာင္းအမွန္တရား
(၃) နိေရာဓသစၥာ- ဆင္း္ရဲျခင္း၏ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္းအမွန္တရား(၄) မဂၢသစၥာ- ဆင္းရဲျခင္း၏ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ နိဗၺာန္သို႔
ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အက်င့္အမွန္တရးတို႔ပင္ျဖစ္သည္။
ဒုကၡဆင္းရဲအေပါင္းတို႔၏ ျဖစ္ျခင္းဟူေသာဇစ္ျမစ္မွာ ခႏၶာငါးပါး အစုအေဝးျဖစ္ရာဘဝပင္ျဖစ္သည္။
ဤဘဝမွာလည္းတဏွာ၏ မလႊဲမေရွာင္သာေသာ အက်ဳိးတရားဆက္ပင္ျဖစ္သည္။အမွန္တရားကို မသိမႈ
တည္းဟူေသာ အဝိဇၨာေၾကာင့္ ဘဝျဖစ္လာရသည္၊ တဏွာသမုဒယေၾကာင့္ ဘဝေတြဆက္ကာဆက္ကာ
က်င္လည္ရျပန္သည္။
ဘယျပတ္စဲရန္မွာ ခႏၶာငါးပါး ကုန္ဆံုးေပ်ာက္ပ်က္ျခင္းရွိမွသာ လွ်င္ျဖစ္၏။ မဂၢင္ရွစ္ပါးတရားေတာ္ကို
က်င့္ၾကံအားထုပ္ျခင္းျဖင့္ လူသား၏တဏွာေလာဘစိတ္တို႔ကို ခန္းေျခာက္ေစကုန္၏။ ထိုမဂၢင္ရွစ္ပါးတရား
ေတာ္မွာ(၁) သမၼာဒိ႒ိ- မွန္ကန္ေသာအျမင္ရွိျခင္း၊(၂) သမၼာသကၤပၸ- ေကာင္းစြာမွန္ေေသာအၾကံကိုၾကံျခင္း
(၃) သမၼာဝါစာ-မွန္ေသာစကားကိုေျပာဆိုျခင္း၊ (၄)သမၼာကမၼႏၲ- မွန္ေသာအမႈကိုျပဳျခင္း၊ (၅) သမၼာအာဇီဝ-
မွန္ေသာအသက္ေမြးမႈကိုျပဳျခင္း၊(၆)သမၼာဝါယာမ- မွန္ေသာအားထုတ္မႈရွိျခင္း၊(၇)သမၼာသတိ-မွန္ေသာသတိ
ရွိျခင္း၊(၈) သမၼာသမာဓိ- မွန္ေသာတည္ၾကည္ျငိမ္သက္ျခင္းတို႔ပင္ျဖစ္သည္။သမုဒယသစၥာတဏွာေလာဘ
ခန္းေျခာက္ပ်က္စီးမွသာလွ်င္ မဂ္ဖိုလ္တရား၄-ပါးသို႔ ဆိုက္ေရာက္မည္ျဖစ္သည္၊ မဂ္ဖိုလ္တရား၄-ပါး
ဆိုက္ေရာက္မွ နိဗၺာန္သို႔မ်က္ေမွာက္ျပဳေလသည္၊ တဏွာေလာဘမွ မလြတ္ေျမာက္လွ်င္နိဗၺာန္ကိုမျမင္ႏိုင္။
မရႏိုင္ၾကေပ။
ျမတ္စြာဘုရား၏ အေျခခံတရားေတာ္အရ ပဋိသေႏၶေနရျခင္းမွာ အဝိဇၨာႏွင့္တဏွာ၏မႈလအေၾကာင္းအရင္း
ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။တနည္းအားျဖင့္ သကၠာယဒိ႒ိမွ ေပါက္ဖြားလာသည့္ သံေယာဇဥ္တြယ္တာမႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ပဋိသေႏၶေနျခင္းသည္ ဒုကၡဆင္းရဲအေပါင္း၌သာ အဆံုးသတ္ရေလေတာ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ တပ္မက္စြဲလမ္းခင္တြယ္မႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးကိုပယ္စြန္႔၍ သစၥာေလးပါးအျမိဳက္တရား
(သို႔မဟုတ္) ဝိဇၨာဥာဏ္ကို ထိုးထြင္းသိရွိႏိုင္ရန္ သတ္ပ႒ာန္က်င့္စဥ္ကို အစဥ္မျပတ္ရႈ႕ပြားအားထုပ္ဘို႔ရန္
မိမိ၏တပည့္ သာဝကမ်ားအား ေဟာၾကားဆံုးမေတာ္မႈခဲ့ေလသည္။
ဗုဒၶတရားေတာ္၏ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္မွာ ေဗာဓိဥာဏ္၊သို႔မဟုတ္ ဝိဇၨာဥာဏ္၊သစၥာဥာဏ္ရရွိမႈပင္ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶတရားေတာ္၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဒုကၡခပ္သိမ္းကင္ျငိမ္းရာ နိဗၺာန္ကိုရရွိေစရန္ပင္ျဖစ္သည္။
တနည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ ဗုဒၶတရားက်င့္စဥ္တရပ္လံုးမွာ သစၥာအမွန္တရားကို ေကာင္းစြာရႈ႕ျမင္သည့္
က်င့္စဥ္လုပ္ရပ္နည္းပင္ျဖစ္သည္။ သတိပ႒ာန္က်င့္စဥ္၊ သို႔မဟုတ္အစဥ္အျမဲသတိျဖင့္ ရုပ္နာမ္ခႏၶာေပၚတြင္
ရႈပြားေနျခင္းျဖင့္ သခၤါရဓမၼအားလံုးတို႔၏ အျဖစ္အမွန္ဧကန္သဘာဝကို ယထာဘူတဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ
သိျမင္ႏိုင္ေလ၏။

မိမိ၏ ကိုယ္ခႏၶာရုပ္အစုအေဝးကိုျဖစ္ေစ၊ သူတပါး၏ရုပ္ခႏၶာအစုအေဝးကိုျဖစ္ေစ၊ ေတြးေတာဆင္ျခင္
ရႈပြားၾကည့္လွ်င္ ထိုကိုယ္ခႏၶာရုပ္ အစုအေဝးတို႔မွာ မတည္မျမဲဘဲ အႏွစ္သာရအတၱဝိဥာဏ္ဘာမွမရွိေသာ
သေဘာရွိေၾကာင္း ဥာဏ္အျမင္ေပၚထြက္လာသည္။ ဤသေဘာတရားသိျမင္ျခင္းသည္ မ်က္လွည့္ဆရာပမာ
အျမင္မ်ားမႈ ဝိပၸလာသအေပၚ အေျခခံေနသည့္ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါ သူငါဟူေသာ သကၠာရဒိ႒ိတရားဆိုးၾကီး
ဆံုးခန္းတိုင္ေရာက္ေစသည့္ျပင္၊ ဒုကၡမ်ားစြား သံသရာမွလည္း လြတ္ေျမာက္ေစေလသည္။
လူသတၱဝါတို႔ သံသရာဘဝမွလြတ္ေျမာက္ဘို႔ရန္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္ထပ္တလဲလဲ ပဋိသေႏၶေနရျခင္း
ဆင္းရဲဒုကၡအေပါင္းမွ ကင္းေဝးဘို႔ရန္အတြက္ ္သစၥာေလးပါးျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲျခင္းအမွန္တရား။
ဆင္းရဲျခင္း၏ျဖစ္ ေၾကာင္းအမွန္တရား ။ဆင္းရဲျခင္း၏ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာအမွန္တရား ။ဆင္းရဲျခင္း၏ ခ်ဳပ္ျငိမ္း
ရာနိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္းအမွန္တရာတို႔ကို ထိုးထြင္း၍ ဧကန္သိျမင္ႏိုင္ဘို႔ရန္ မိမိကိုယ္ကို မိမိအားကိုး
အားထားျပဳရမည္ျဖစ္သည္ ။မိမိကိုယ္ကို မိမိမွတပါးအျခားမည္သူမွ် မကယ္တင္နိုင္ေပ။နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း
တရားကိုလည္း မိမိကိုယ္တိုင္ပင္က်င့္ ၾကံအားထုတ္မွသာ အမွန္စင္စစ္ရနိုင္မည္သာတည္း`။
ပု၈ၢိဳလ္တေယာက္၏ အသိဥာဏ္ တိုးတက္ပြားမ်ားလာေအာင္အလို႔ငွါ စိတ္ကို ေေလ့က်င့္ရန္မ်ားစြာ
လိုအပ္ေပသည္။.ယင္းသို႔အသိဥာဏ္ တိုးတက္ပြားမ်ားလာရန္ အလို႔ငွာ ထိုစိတ္ေလ့က်င့္မႈကို နည္းလမ္းတက်
က်င့္ၾကံအားထုတ္ရမည္ျဖစ္သည္ ၊၊ မိမိကိုယ္တိုင္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ကိုယ္ေတြ႔သိျမင္လာမွသာ အမွန္တရားကိုသေဘာေပါက္နားလည္နိုင္ေပသည္၊၊ယင္းသို႔ျဖစ္၍ သတိပ႒ာန္က်င့္စဥ္ျဖင့္ မွန္ေသာအသိဥာဏ္
ကို ရရွိနိုင္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွေပသည္၊။
ဗုဒၶတရားေေတာ္တြင္ ကႊ်န္ုပ္တို႔၏ကိုယ္ခႏၶာကို ရႈျမင္ဆင္ျခင္ျခင္းတည္းဟူေသာ ကာယနုပႆနာ သတိပ႒ာန္
ကို၎။ခံစားျခင္းကို ရႈျမင္ဆင္ျခင္ျခင္း တည္းဟူေသာ ေဝဒနာနုပႆနာ သတိပ႒ာန္ကို၎။ စိတ္၌က်ေရာက္
ျဖစ္္ေပၚလာေသာ အစဥ္ကို ရႈျမင္ဆင္ျခင္ျခင္းတည္းဟူေသာ စိတၱာနုပႆနာ သတိပ႒ာန္ကို၎။
ဓမၼသဘာယအားျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အစဥ္ကို ရႈျမင္ဆင္ျခင္ျခင္း တည္းဟူေသာဓမၼာနုပႆနာ သတိပ႒ာန္
ကို၎။အစဥ္တစိုက္ ရႈ။မွတ္။ပြားမ်ားရ၏။။ စိတ္ကိုေလ့က်င့္ရာ၌ သတိတရားသည္ အလြန္အေရးၾကီးလွေပ၏။
စိတ္ေလ့က်င့္မႈတိုးတက္ရန္ အတြက္ နည္းလမ္းမွာ (၁)ကာယ။(၂)ေဝဒနာ။(၃)စိတ္။(၄)ဓမၼတည္းဟူေသာ
သတိပ႒ာန္ေလးမ်ိဳးကို ရႈျမင္ဆင္ျခင္ရမည္ျဖစ္၏
မဂၢင္ရွစ္ပါးမွ သမၼာသတိမဂၢင္တြင္ အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ သတိျမဲေစအပ္သည့္ ဘာဝနာေလးမ်ိဳးကို သတိ
ပ႒ာန္ဟုေခၚသည္။ သတိပ႒ာန္တရားေလးပါးတို႔မွာ မဂၢင္ရွစ္ပါးအက်င့္၌ အဓိကျဖစ္ေသာအက်င့္တရားမ်ားျဖစ္
ေပသည္၊ထိုတရားမ်ားကို ပြားမ်ားအားထုတ္ျခင္းသည္ မဂၢင္ရွစ္ပါးအားလံုးကိုက်င့္သည္မည္ေပေတာ့၏
ထိုသတိပ႒ာန္တရားေလးပါးကို ပြားမ်ားအားထုတ္ျခင္းသည္ ေအးျငိမ္းရာျဖစ္ေသာ ခ်မ္းသာသုခကိုရရွိ၍
နိဗၺာန္သို႔ေရာက္ရွိေစနိဳင္သည့္တစ္ခုတည္းေသာလမ္းႏွင့္တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာအက်င့္လမ္းမွန္ျဖစ္ေပသည္
သတိပ႒ာန္က်င့္စဥ္သည္သာ နိဗၺာန္သို႔ေရာက္ရန္တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာလမ္းဟူ၍ ဗုဒၶျမတ္စြာကေဟာေတာ္
မူခဲ့သည္ ၊
တေၾကာင္းတည္းသာျဖစ္ေသာ ဤမဂ္ခရီးသည္ သတၱဝါတို႔ကိုကိေလသာအညစ္အေၾကးမွ စင္ၾကယ္ျခင္း
ွငွါ။ စိုးရိမ္ငိုေၾကြးျခင္းတို႔ကို လြန္ေျမာက္ျခင္းငွါ။ ဆင္းရဲျခင္းနွလံုးမသာယာျခင္တို႔မွ ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္းငွါ။
အရိယာမဂ္ကိုရျခင္းငွါ။ နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွါျဖစ္၏၊ ထိုမ၈္ခရီးသည္ ေလးပါးေသာ သတိပ႒ာန္တရား
ပင္တည္းဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္သာဝကတို႔အား ေဟာၾကားမိန္႔ျမြက္ေတာ္မူခဲ့၏။

ပုဂၢိဳလ္တဦးဦးသည္မိမိကိုယ္ခႏၶာ၏ရုပ္အစုအေဝးကိုျဖစ္ေစ။ခံစားမႈေဝဒနာကိုျဖစ္ေစ။မွတ္သားမႈသညာကို
ျဖစ္ေစ။ စိတ္အာရံုမ်ိဳးစံုျပဳျပင္မႈသခ္ါရကိုျဖစ္ေစ။ အသိစိတ္ဝိညာဏ္ကိုျဖစ္ေစ ခြဲစိတ္ပိုင္းျခား၍ေသာ္၎။
အျခားအႏုစိတ္နည္းအားျဖင့္ေသာ္၎။ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ၍ၾကည့္လွ်င္ အတၱ ငါ ဆိုသည္မွာမည္သည့္ေနရာမွာ
မွ် ရွာေဖြ၍မေတြ႔ျမင္နိုင္ေၾကာင္း ေနာက္ဆံုး၌အမွန္ကိုသိျမင္လာေပလိမ့္မည္၊မိမိထင္ျမင္ယူဆခဲ့သည့္ ငါ .
သို႔မဟုတ္ ကိုယ္အေကာင္ ဆိုသည္မွာ ကိုယ္ခႏၶာရုပ္အစုအေပါင္း၏ အမည္သညာမွ်သာျဖစ္သည္၊ဤအတၱ
ငါ .ဟူေသာသကၠာယအစြဲမွာ သစၥာအမွန္တရားကို ေတြ႔ျမင္ရာလမ္းေၾကာင္းတြင္ အလြန္တရာအမ်ားဆံုး
ပိတ္ဆို႔ေနသည့္ စြဲလမ္းမႈအျမင္မွားပင္ျဖစ္သည္၊။
အခ်င္း ေရာဟိတႆနတ္သား ေလာက၏ အဆံုးနိဗၺာန္ကို မေရာက္ဘဲ ဆင္းရဲ၏အဆံုးျပဳျခင္းကို
လည္း ငါေဟာေတာ္မမႈအခ်င္းနတ္သားစင္စစ္အားျဖင့္သညာလည္းရွိစိတ္လည္းရွိေသာ တလံ မွ်ေလာက္ေသာ
ဤခႏၶာကိုယ္၌ ေလာက (ဒုကၡသစၥာ)ကို၎ ေလာက၏ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း(သမုဒယသစၥာ)ကို၎ ေလာက၏
ခ်ဳပ္ရာနိဗၺာန္(နိေရာဓသစၥာ)ကို၎ ေလာက၏ခ်ဳပ္ရာနိဗၺာန္သို႔ေရာက္ေၾကာင္းအက်င့္(မဂၢသစၥာ)ကို၎
ငါပညတ္ေတာ္မူ၏။ဟု သံယုတ္ ၃.နာနာတိတၱိယဝဂ္ ၆။ေရာဟိတႆသုတ္၌ ေတြ႔ရွိနိုင္ပါသည္။။
ဤစာအုပ္တြင္ ေက်းဇူးရွင္ ေတာင္ပုလုေတာရ ကမၻာဧဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကိုယ္တိုင္ အားထုတ္၍
ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဆံပင္အစရွိသည့္ရုပ္အေပါင္၌ျဖစ္ေသာ ကာယဂတာ သတိပ႒ာန္က်င့္စဥ္နည္းလမ္း
သည္၎ ။ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူသည္။ အဂဳၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ ျမန္မာဘာသာျပန္ ကာယဂတာသတိဝဂ္
ႏွင့္အမတဝဂ္ပါ သံုးဆယ့္ႏွစ္ေကာ႒ာသ ကာယဂတာ သတိပ႒ာန္ပြားမ်ားျခင္းမွ အမွန္ဧကန္ရရွိသည့္ ေက်းဇူးမ်ားကိုေဖၚျပသည့္ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္မ်ားသည္၎။ ပါရွိပါသည္။။ ပထဝိ ၂၀ ႏွင့္ အာေပါ ၁၂ ပါဝင္သည္သံုးဆယ့္ႏွစ္ေကာ႒ာသကိုသံုးဆယ္သံုးစုခြဲစိတ္ျပီးျပထားရာ တစုတစုကိုအနည္းဆံုး ငါးရက္ၾကာမွ်
ပြားမ်ားရမည္ျဖစ္ပါသည္။။ ပါဠိဘာသာျဖင့္ ေကာ႒ာသဟုေခၚေသာ ၃၂-ပါးေသာကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္း
အစုအပံုတို႔ကိုဆံပင္ကစ က်င္ငယ္က်ေအာင္ႏွဳပ္တိုက္ရေအာင္ ေကာင္းစြာက်က္မွတ္ရန္ျဖစ္သည္။။ထို႔ျပင္
ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးဤစာအုပ္တြင္ရွင္းျပေတာ္မူေသာ ကမၼ႒ာန္းပြားမ်ားအားထုတ္ရန္ စည္းကမ္းနည္းလမ္း
မ်ားကိုလည္း ေကာင္းစြာေလ့လာရန္ျဖစ္သည္။။
ထိုေကာ႒ာသဟူေသာကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းတို႔ကို၎တို႔၏အဆင္းသ႑ာန္ တည္ရာအရပ္စသည္
အားျဖင့္စိတ္၌အေတာ္အသင့္ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းထင္ျမင္လာသည့္တိုင္ေအာင္အသြားအျပန္ႏႈတ္ျဖင့္၎
။စိတ္ျဖင့္၎။ထပ္ကာထပ္ကာရႊတ္ဆိုပြားမ်ားႏွလံုးသြင္းရန္လိုအပ္ေပသည္။။ထိုကဲ့သို႔ထင္ျမင္လာျပီးဤစာ
အုပ္တြင္ျပထားေသာရႈပြားနည္းမ်ားကိုေလ့လာအားထုတ္ရန္ျဖစ္ေပသည္။။
ထိုသို႔သရဇၥ်ာယ္ျခင္းအားျဖင့္စီးျဖန္းရႈပြားေသာ္ ကမၼ႒ာန္း၏ေကာ႒ာသနိမိတ္တို႔သည္ ပိုသည္ထက္
ပိုျပီး ထင္လြယ္ျမင္လြယ္ျခင္းအျဖင္သို႔ေရာက္ရွိလာ၏။။ ရြံရွာဖြယ္ျဖစ္သည့္ပ်က္စီးတတ္ေသာခႏၶာကိုယ္၏
သေဘာကိုလည္း ပိုမိုပြားမ်ားရႈျမင္ျခင္းအျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိလာ၏ ။စိတ္ကိုလည္းဟိုဟိုဒီဒီလြင့္ျခင္းမွတားျမစ္
ျပီးလွ်င္ေကာ႒ာသတို႔ကိုပိုမိုထင္ျမင္လာေစေတာ့၏။။
သမာဓိကိုလွ်င္ျမန္စြာရရွိႏိုင္ျခင္းအလို႔ငွါျမတ္စြာဘုရားသည္ကာယာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္ကို မူလအ
ေျခခံကမၼ႒ာန္းအျဖစ္ျဖင့္အဓိကထား၍သြန္သင္ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။။ ထိုကမၼ႒ာန္း၏ အနက္
အဓိပၸါယ္မွာေကာ႒ာသအပိုင္းအစိတ္ကို မျပတ္မလပ္ရႈပြားဆင္ျခင္ျခင္းဟူ၍မွတ္ယူရန္ျဖစ္သည္။။ထိုေကာ
႒ာသ အပိုင္းအစိတ္တို႔ကိုလည္း ပြားမ်ားအားထုတ္ရန္အလို႔ငွါ ကမၼ႒ာန္းအာရံုမ်ားဟူ၍အမွတ္ျပဳရန္ျဖစ္သည္။။

ေဝဒနာႏုပႆနာ။စိတၱာႏုပႆနာ။ဓမၼာႏုပႆနာ။တည္းဟူေသာ အျခားသံုးပါးေသာသတိပ႒ာန္တရားတို႔ကို
သီးျခားပြားမ်ားအားထုတ္ရန္အတြက္မလိုေပ။။ ထိုသံုးပါးေသာသတိပ႒ာန္တရားတို႔သည္ဆက္ကာဆက္ကာ
အတူတကြယွဥ္တြဲ၍ အက်ံဳးဝင္ကာျဖစ္ေပၚလာၾကသည္။ တခုကိုရႈမွတ္ပြားမ်ားေနေသာေယာဂီသည္အျခား
ႏုပႆနာမ်ားကိုလည္း ဆက္လက္ ရႈမွတ္ပြားမ်ားျခင္း ျဖစ္ေပၚလာသည္ ။။ အေၾကာင္းမူကား ထိုကာယႏုပႆ
နာ သတိပ႒ာန္ကိုရႈပြားျခင္းသည္ ထိုဆိုခဲ႔သည့္ အျခားသံုးပါးေသာ သတိပ႒ာန္တို႔ကိုလည္း ဆက္လက္ရႈပြား
အားထုတ္ရန္ျဖစ္ေစေသာ မူလအေျခခံကမၼ႒ာန္းၾကီးျဖစ္ေလသည္။။
ကိုယ္ကာယ၏ ေကာ႒ာသမ်ားကိုႏႈတ္ျဖင့္ ဆံပင္မွက်င္ငယ္အထိရြတ္ဆိုပြားမ်ားစဥ္အခါ၌ပင္စိတ္အာရံုျဖင့္
လည္းဥာဏ္ေပၚေနေအာင္ႏွလံုးသြင္း၍ ရႈပြားျခင္းကိုျပဳရေပသည္။။ ထို႔ေၾကာင့္စိတ္ျဖင့္ႏွလံုးသြင္းရန္ရရွိဘိုအာနိ
သင္အတြက္ ႏႈတ္ျဖင့္ရြတ္ဆိုပြားမ်ားျခင္းသည္။။ လိုရင္းပဓာနအခ်က္ျဖစ္ေပသည္။။ ႏႈတ္ျဖင့္ရြတ္ဆိုပြားမ်ားသ
ရဇၥ်ာယ္ျခင္းသည္စိတ္ျဖင့္ရႈပြားရျခင္း၏အေၾကာင္းရင္းျဖစ္၏။။ စိတ္ျဖင့္ရႈပြားရျခင္းသည္ေကာ႒ာသမ်ား၏ မတင့္
တယ္ေသာ အသုဘလကၡဏာသေဘာကို ထိုးထြင္း၍သိျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္၏ ဟူေသာ ေဒသနာ
စကားရပ္မ်ားႏွင့္လည္းညီညြတ္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။။
ေလးပါးေသာသတိပ႒ာန္တရားေတာ္တြင္ သက္ဆိုင္ရာကမၼ႒ာန္းမ်ားအနက္ ဆံပင္မွက်င္ငယ္အထိ ကိုယ္
ကာယ၏အဓိကအစိတ္အပိုင္းျဖစ္ေသာ ေကာ႒ာသအေပါင္းအစုတို႔ကို ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းရေသာ ကာယဂတာ
သတိပ႒ာန္သည္ထူးကဲမြန္ျမတ္ေသာ ကမၼ႒ာန္းျဖစ္သည္ဟူ၍အမွတ္ျပဳရန္အေရးၾကီးေလသည္။။ သုတၱန္ေဒသ
နာေတာ္ႏွင့္အဂၤုတၱိဳရ္နိကာယ္မ်ားအရ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္၊၊ ထိုကမၼ႒ာန္းကိုမဂၢင္ရွစ္ပါးအက်င့္၌လိုအပ္ဆံုး
ေသာ က်င့္စဥ္လုပ္ငန္းတခုအေနျဖင့္ေဟာေဖာ္ညႊန္ျပေတာ္မူ၍ တပည့္သာဝကမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ရဟန္းပုဂၢိဳလ္
လူပုဂၢိဳလ္အားလံုးကိုျခင္းခ်က္မထားဘဲ ထိုကမၼ႒ာန္းကိုသင္အံေလ့လာပြားမ်ားအားထုတ္ၾကရန္တိုက္တြန္း
ေတာ္မူေလသည္။။
ကာယဂတာသတိကမၼ႒ာန္းသည္အျခားတပါးေသာကမၼ႒ာန္းမ်ားကဲ့သို႔ဘုရားမပြင့္ေသာသာသနာပအခါ
ကာလမ်ား၌ျဖစ္ေပၚထင္ရွားျခင္းမရွိေပ။ဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာအခါကာလ သာသနာေတာ္အတြင္း၌သာ ထိန္
လင္းပ်ံ႕ႏွံျဖစ္ေပၚေသာ ကမၼ႒ာန္းျဖစ္ေလသည္။။
ထိုကာယဂတာသတိ ကမၼ႒ာန္းသည္ ကာယာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္၏အားလံုးေသာပုဗၺအပိုင္းတို႔၌မူလ
အေျခခံကမၼ႒ာန္းျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္တေၾကာင္း။ ထိုကမၼ႒ာန္းတမ်ိဳးတည္းကို ပြားမ်ားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ပင္ အရိ
ယာအျဖစ္သို႔ ဧကန္မုခ်ရရွိႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္တေၾကာင္း။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုကာယဂတာသတိပ႒ာန္ကို
(ဧေကာဓေမၼာ)တခုတည္းေသာတရားဟူ၍ ျမြက္ဟေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။။ ထိုကမၼ႒ာန္းကိုလည္း
ဘုရား၏ သာဝကျဖစ္ၾကေသာလူပုဂၢိဳလ္ရဟန္းပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလံုးတို႔ပြားမ်ားအားထုတ္ရမည့္ကမၼ႒ာန္းဟူ၍
ျပ႒ာန္းေတာ္မူေလသည္။။
ထိုသို႔ေသာ သုတၱန္ပါဠိေတာ္၌ ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ။ရဟန္းတို႔ တခုတည္းေသာတရားကို ပြားေစ
အပ္သည္ရွိေသာ္။ ၾကီးမားစြာေသာထိတ္လန္႔မႈျဖစ္ျခင္းငွာ။ ၾကီးမားစြာေသာသံေဝဂကိုရရွိျခင္းငွာ။ ၾကီးမားစြာ
ေသာအစီးအပြားအလိုငွာျဖစ္၏။။ သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႔မွ မ်ားစြာလြတ္ျငိမ္းျပတ္စဲေစရန္အလို႔ငွာ။ ၾကီးမား
စြာေသာသတိသံမၸဇဥ္ကို ရရွိျခင္းအက်ိဳးငွာျဖစ္၏။။ ဝိပႆနာဥာဏ္ကိုရရွိျခင္းငွာ မ်က္ေမွာက္ေသာကိုယ္၏
အျဖစ္၌ ခ်မ္းသာစြာေနရျခင္းငွာ။ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွာျဖစ္၏။။ ထိုတခုတည္းေသာတရားဟူ
သည္အဘယ္နည္း။ ထိုကာယဂတာသတိကမၼ႒ာန္းပင္တည္း။။ အၾကင္သူတို႔သည္။ထိုကာယဂတာသတိကမၼ
႒ာန္းကိုပြားမ်ားေသာအားျဖင့္သံုးေဆာင္ကုန္၏။။ ထိုသူတို႔သည္ေသျခင္းကင္းေသာအျမိဳက္နိဗၺာန္၏အရသာ
ကိုသံုးေဆာင္ရကုန္၏။။ ရဟန္းတို႔အၾကင္သူတို႔သည္ထိုကာယဂတာသတိကမၼ႒ာန္းကိုပြားမ်ားေသာအားျဖင့္
မသံုးေဆာင္ကုန္။ ထိုသူတို႔သည္ေသျခင္းကင္းေသာ အျမိဳက္နိဗၺာန္၏အရသာကိုပြားမ်ားေသာအားျဖင့္မသံုး
ေဆာင္ၾကရကုန္။အၾကင္သူတို႔သည္ ထိုကာယဂတာသတိကမၼ႒ာန္းကိုပြားစီးျခင္း၌ ျပည့္စံုေစအပ္၏။။ ထိုသူ
တို႔သည္ေသျခင္းကင္းေသာ အျမိဳက္နိဗၺာန္၏အရသာကို သံုးေဆာင္အပ္ကုန္ျပီ။ မယုတ္ညံ့။ မခ်ြတ္ယြင္း။
မခၽြတ္ေခ်ာ္ၾကကုန္။။ အၾကင္သူတို႔သည္ကာယဂတာသတိကမၼ႒ာန္းကိုမပြားစီးၾကကုန္။ ထိုသူတို႔သည္ေသျခင္း
ကင္းေသာအျမိဳက္နိဗၺာန္၏အရသာကို မသံုးေဆာင္အပ္ျပီ။ ယုတ္ညံ့ေလျပီ။ ခၽြတ္ေခ်ာ္ၾကေလကုန္ျပီ။။
ထို႔ေၾကာင့္ကာယ၏ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ေသာ ေကာ႒ာသတို႔ကိုအစဥ္အတိုင္း အသြားနည္း အျပန္နည္းအား
ျဖင့္ ရက္စဥ္အတိုင္းပြားမ်ားသြားပါက ၁၆၅ -ရက္ျပည့္လွ်င္ ပြားစဥ္တၾကိမ္ ျပီးစီးသြားေလသည္။။ ဤသို႔အား
ျဖင့္ ထာဝစဥ္အျမဲ ပြားမ်ားအားထုတ္သြားရန္ျဖစ္ေလသည္။။ ဥပမာ ဆံပင္။ ေမြးညွင္း။ ေျခသည္း။ လက္သည္း။
သြား။အေရ။ျဖစ္သည့္ တစပဥၥက ကမၼ႒ာန္းကို ရႈပြားျခင္းအားျဖင့္ပင္မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ရေရာက္ၾကကုန္ေသာ
ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္အလြန္မ်ားျပားလွသျဖင့္ ဂဏန္းႏွင့္ပင္ေရတြက္ျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္။ ထိုသို႔သရဇၥ်ာယ္ရႈပြားျခင္း
အားျဖင့္ ပြားစီးေသာကမၼ႒ာန္း၏ ေကာ႒ာသနိမိတတို႔သည္ပိုသည္ထက္ပို၍ ထင္လြယ္ျမင္လြယ္ျခင္းအျဖစ္သို႔
ေရာက္ရွိလာေသာ္စိတ္ကိုလည္း ထိုမွဤမွျပန့္လြင့္ျခင္းကို တားျမစ္ႏိဳင္ျပီးလွ်င္။ေကာ႒ာသတို႔လည္းပိုမို၍
ဥာဏ္၌ထင္ျမင္လာေတာ့၏။
ထိုျပင္ မဟာသတိပ႒ာနံပန ဝိပႆႏုတၱရံနာမကထိကံ ကာယဂတာသတိသုတၱံ သမထုတၱရံ(မဇၥ်ိမပဏၰာ
သ။အ႒ကထာ၃။၁၀)ဟူ၍ အ႒ကထာဆရာျမတ္ မိန္႔ဆိုသည့္အတိုင္း မဟာသတိပဌာန္တရားကို ဝိပႆနာ
က်င့္စဥ္တြင္ အျမင္ျမတ္ဆံုး ျဖစ္သည္ဟူ၍၎။ ကာယဂတာသတိသုတၱံကိုလည္း သမထက်င့္စဥ္တြင္ အျမင့္
ျမတ္ဆံုးျဖစ္သည္ဟူ၍၎။ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။။သို႔ျဖစ္ပါ၍ သြား။ရပ္။ထိုင္။ေလ်ာင္းကၠရိယာပုတ္ေလးပါး
ႏွင့္ေနသည့္အခါကၽႊႏု္ပ္တို႔သည္ သတိတရားလက္ကိုင္ထား၍ သံသရာမွလြတ္ေျမာက္ရာက်င့္စဥ္ျဖစ္ေသာ ကာ
ယဂတာ သတိပ႒ာန္တရားကိုျမတ္စြာဘုရား၏ေနာက္ဆံုးတရားေတာ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာက်ိဳးစားအားထုတ္ပြား
မ်ားၾကပါစို႔။။

ရဟန္းတို႔သင္တို႔အားယၡဳငါဘုရားမိန့္မွာေတာ္မူခဲ့အဲ့။ ျပဳျပင္အပ္ေသာသခၤါရတရားတို႔သည္ ပ်က္စီးျခင္းသေဘာရွိကုန္၏။။မေမ့မေလ်ာ့အပ္ေသာသတိတရားျဖင့္ျပည့္စံုစြာေနၾကကုန္ေလာ့။(ကိစၥျပီးစီးေအာင္အားထုတ္ၾကကုန္ေလာ့)ဟုသတိတရားကိုလက္ကိုင္ထားရန္ျမတ္စြာဘုရားက ေနာက္ဆံုးမိန့္
ေဖၚမွာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။။

2009년 2월 1일 일요일

သဂၤဟ ဝတၳဳေလးပါး


ေပးကမ္းရက္ေရာ၊ အေျပာခ်ဳိသာ
သူ႔က်ဳိးေဆာင္ရြက္၊ မပ်က္ေစရာ

တန္းတူကိုယ္ႏွင့္၊ အသင့္ထားပါ၊

စည္းလံုးမႈ၊ ေလးခုသဂၤဟာ။

ဒါနကထာ ေဒသနာ

ခ်မ္းသာအေပါင္း၊ ရေၾကာင္းမွန္စြာ ၊

စည္းစိမ္းေဘာဂ၊ ျမစ္မတည္ရာ။

ေအာက္တန္းမက်၊ ကယ္မသူမွာ

ျမတ္ဒါန၊ စိတ္ခ်ကိုးကြယ္ရာ။

သီလကထာ ေဒသနာ

သီလရနံ႔၊ ေမႊးပ်႕ံၾကိဳင္စြာ၊

သီလဆင္သိုင္း၊ ရႈတိုင္းလွပါ။

သီလေစာင့္ျငား၊ မလားပါယ္ရြာ၊

ျမတ္သီလ၊ စိတ္ခ်ကိုးကြယ္ရာ။...




2009년 1월 31일 토요일

အလွဴဒါနအေၾကာင္းသိေကာင္းစရာမ်ား

လွဴတတ္လွ်င္ျမတ္သည္၊ အလွဴေပးသူေဌးျဖစ္ဟူေသာ စကားမ်ားရွိပါသည္။

အလွဴဒါနဟူသမွ်သည္ အက်ဳိးေပးသည္ခ်ည္းျဖစ္ပါသည္၊သို႔ေသာ္အက်ဳိးေပးပံုခ်င္းေတာ့မတူေခ်။

အလွဴခံပုဂၢိဳလ္၊ လွဴဘြယ္ဝတၳဳ၊ အလွဴရွင္ရဲ့စိတ္ေစတနာ စသည္တို႔ကြဲျပားသည္ႏွင့္အမွ် အက်ဳိးေပးလည္း

ကြဲျပားသြားပါတယ္၊ အားလံုးလည္းၾကားဖူးၾကမွာပါ၊ ေညာင္းေစ့ေလးေလာက္လွဴေသာ္လည္း ေညာင္ပင္ၾကီး

ေလာက္အက်ဳိးေပးကိုရရွိတယ္၊ေညာင္ပင္ၾကီးေလာလွဴေသာ္လည္း ေညာင္ေစ့ေလးေလာက္အက်ဴိးေပးသည္

ဟူေသာစကား၊ ဒီစကားကမွန္ပါသည္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ လွဴတဲ့သူရဲ့စိတ္ေစတနာေတြ ကြဲျပားတဲ့အတြက္

ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္၊အလွဴရွင္စိတ္ေစတနာ၊ လွဴဘြယ္ဝတၳဳ၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔ရဲ႔ စိတ္ႏွလံုးေတြ စင္ၾကယ္

ျမင့္ျမတ္ မွန္ကန္ေစရန္ ရည္ရြယ္ေျပာဆိုထားတဲ့စကားလည္းျဖစ္ပါတယ္၊

ျမတ္စြာဘုရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးသည္ အေလာင္းေတာ္ဘဝတြင္ ပါရမီျဖည့္က်င့္ရာ၌ ဒါနပါရမီကို ေရွးဦးစြာ

ေဆာက္တည္ေတာ္မႈခဲ့ျပီး ဘုရားျဖစ္ေတာ္မႈသာအခါ ပါရမီဆယ္ပါးတြင္ ဒါနပါရမီကို ဦးစြာေဟာေတာ္မႈခဲ့သည္။

ဒါနပါရမီကို မ်ားစြာေသာလူတိုင္း ျပဳက်င့္ႏိုင္ၾကပါသည္၊ သို႔ေသာ္စိတ္ထားတတ္ဖို႔ေတာ့ လုိအပ္ပါသည္၊။

ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔သည္ ကံ-ကံ၏အက်ဳိးကို ယံုၾကည္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ အလွဴေရစက္ လက္နဲ႔မကြာ

လွဴဒါန္းသည့္ဓေလ့သည္ ရွိျပီးျဖစ္ေနပါသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္မိမိတို႔လွဴဒါန္းေသာ အလွဴဒါနအေပၚတြင္ အဓိကက

စိတ္ထားတတ္ဖို႔ ေနာက္မိမိတို႔လွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴရဲ႕အက်ဳိးေပးေလးေတြ သိထားေစဖို႔၊ ကိုယ္လွဴဒါန္းလိုက္သည့္

အလွဴအေပၚပီတိသုချဖစ္ေစဖို႔အတြက္ သာသနာေရးဝန္းၾကီးဌာနမွ ထုပ္ေဝေသာ စာအုပ္မွ ေရးသားကုသိုလ္

ျပဳအပ္ပါသည္။


အလွဴ၏သေဘာတရား


ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလွဴဒါနကို ေဟာေတာ္မႈရာ၌ မိမိျပဳလုပ္ေသာ အလွဴဒါနေၾကာင့္ သတၱဝါတို႔

ေသေၾကပ်က္စီးမႈ မရွိေစရန္ ေဟာေတာ္မႈပါသည္။အလွဴအတန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မလိုအပ္ဘဲ ဗံုးေပါလေအာ

လွဴဒါန္းမႈမ်ဳိးကိုလည္း အားေပးေတာ္မမႈေပ၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ လိုအပ္သမွ် ပမာဏအထိသာလွ်င္

အလွဴခံသင့္သည္ဟု ေဟာေတာ္မႈပါသည္။ မိမိအင္းအားအလိုက္ ေလးပံုတစ္ပံုသာလွဴဒါန္းရန္ ေဟာေတာ္

မႈပါသည္။ အလွဴဒါနေၾကာင့္ဘဝပ်က္ နစ္နာသြားေစမည့္ ပကာသနမ်ားကို လိုလားေတာ္မမႈေပ။

အထူးသျဖင့္ သာသနာေတာ္တြင္ ထာဝရအက်ဳိးရွိေစမည့္ အလွဴမ်ဳိး မိမိသီတင္းသံုးရာေက်ာင္း၊အာရာမ္

ျမဳိ႕ရြာနယ္ပယ္ႏွင့္ အမ်ဳိးဘာသာသာသနာႏွင့္ ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုးကို အရွည္တည့္တ့ံေကာင္းက်ိဳးတိုးပြားေစ

မည့္ ထာဝရဒါနမ်ဳိးကို အားေပးေတာ္မႈပါသည္။

အလွဴဟူသည္ နတ္ျပည္၏ေစာင္းတန္းေလွခါးျဖစ္၍ ျမတ္ေသာရိကၡာထုပ္ျဖစ္သည္။ခရီးေျဖာင့္တန္းသည္။

ျမတ္ေသာ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္၏အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ အစိုးရျခင္းကိုျဖစ္ေစတတ္၏။ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကို ေပးတတ္၏။

မိမိကိုယ္ကိုေစာင္မတတ္၏။ မယဥ္ေက်းသူတို႔ကိုလည္း ယဥ္ေက်းေစတတ္၏။ အလံုးစံုေသာအက်ဳိးကို ျပီးေစတတ္၏။

အမြန္ျမတ္ဆံုး မဂၤလာတစ္ပါးလည္းျဖစ္၏။

ကံကံ၏အက်ဳိးကို သိျမင္ယံုၾကည္ကာ ေစတနာသံုးတန္ ျပည့္ဝစြာ လွဴဒါန္းေသာဒါနသည္ သံသရာအတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္း

ၾကီးျဖစ္သည္။

အလွဴ၏လကၡဏာမ်ား

အလွဴဒါနႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ေစတနာသည္ မပါမျပီးအေရးၾကီးပါသည္။ေစတနာမရွိလွ်င္ မလွဴဒါန္းႏိုင္။ေစတနာရွိမွသာ လွဴဒါန္း

ႏိုင္ပါသည္။ ေစတနာဆိုရာမွာလည္း ပုဗၺ၊ မုဥၥ၊ အပရဟူ၍ သံုးမ်ဳိးရွိသည္။

မလွဴဒါန္းမီ ေရွ႕အဖို႔႔႔႔႔႔႔႔႔၌ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကို စုေဆာင္းရွာေဖြရာ အခါမွစ၍ ငါသည္ ေလာကီေလာကုတၱရာမ်ားစြာေသာ စည္းစိမ္း၏

အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အႏုဂါမိက(ဘဝစဥ္ဆက္ လိုက္တတ္ေသာ) အလွဴကုသိုလ္ျပဳရေတာ့မည္ စသည္ျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ

ျဖစ္ေနျခင္းသည္ ပုဗၺေစတနာမည္၏။

လွဴဖြယ္ပစၥည္း အစုအစုကို အလွဴခံပုဂၢိဳလ္လက္တြင္ ထည့္၍စြန္႔လြတ္လွဴဒါန္းေသာအခါ အႏွစ္သာရမရွိေသာ ပစၥည္းဥစၥာမွ

အႏွစ္သာရရွိေသာ ကုသိုလ္မ်ဳိးေစ့ကို ထုတ္ယူေနပါတကား ဟုစိတ္ၾကည္လင္ ရႊင္ျပစြာ လွဴဒါန္းမႈသည္ မုဥၥေစတနာမည္၏။

ေပးလွဴျပီးေနာက္ ငါသည္ ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမႊမ္းအပ္ေသာ လွဴဒါန္းမႈကို ျပဳလုပ္ခဲ့ရေပျပီ ေကာင္းေလစြ ဟုအဖန္ဖန္

အထပ္ထပ္ ေအာက္ေမ့အမွတ္ရကာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ေနျခင္းသည္ အပရေစတနာမည္၏။

ထို႔ျပင္ အလွဴဒါနအက်ဳိးၾကီးမား ထက္သန္ေရးအတြက္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ဘက္ကလည္း အဂၤါလကၡဏာမ်ားႏွင့္ျပည့္စံုရန္ အေရးၾကီး

ပါသည္။ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကင္းရန္ က်င့္ၾကံျပီး က်င့္ဆဲျဖစ္ေတာ္မႈကုန္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္တို႔မွာ အေကာင္းဆံုးေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္

ျမတ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။ အျခားပုဂၢိဳလ္တို႔မွာ သာမန္အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔သာျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔လွ်င္ အလွဴေပးသူႏွင့္အလွဴခံသူႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္

အဂၤါလကၡဏာျပည့္စံုရန္ လိုအပ္ပါသည္။...


အလွဴႏွင့္ စြန္႔ၾကဲမႈ( ဒါနႏွင့္စာဂ)

အနာဂတ္သံသရာတြင္ ခံစားရမည့္အက်ဳိးကို ေျမွာ္ျမင္၍ လွဴဖြယ္ဝတၳဳကို စြန္႔လွဴသည္ကား ဒါနမည္၏။

မ်က္ေမွာက္ဘဝအက်ဳိးကိုသာ ေမွ်ာ္၍မိမိလက္ေအာက္ပုဂၢိဳလ္တို႔အား ဆုလာဘ္ပစၥည္းမ်ားကို ေပးစြန္႔ၾကဲျခင္းစသည္ကား

ပရိစၥာဂ မည္၏ဟူ၍ ဒါနႏွင့္ ပရိစၥာဂ အထူးကို ခြဲျခားဖြင့္ၾကေပသည္။ ဒါနဟူသည္...

(၁) အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္

(၂) လွဴလိုေသာေစတနာ

(၃) လွဴဖြယ္ဝတၳဳ

(၄)ထင္ရွားရွိေနေသာအလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ဤအဂၤါေလးပါးရွိမွ ျပည့္စံု၏။

မိမိပိုင္ပစၥည္းကို သူတပါးအား လႊဲအပ္မႈကို ေပးလွဴသည္ဟုေခၚ၍ မိမိပိုင္ပစၥည္းကို သိမ္းပိုက္လိုျခင္း

စိတ္သေဘာထားကို ပယ္ရွားလိုက္လွ်င္ စြန္႔သည္ဟုေခၚ၏။ သို႔ေသာ္ မည္သူမဆို မိမိပစၥည္းကို သူတစ္ပါးအား

ေပးကမ္းရာတြင္ စြန္႔လႊတ္ျခင္း ပရိစၥာဂသေဘာ ေရွးဦးဏြာျဖစ္ေစျပီးမွ ေပးကမ္းျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအရာ၌ ေပးကမ္းျခင္းဒါနျဖစ္လွ်င္ စြန္႔ၾကဲျခင္း ပရိစၥာဂလည္းျဖစ္ေတာ့သည္သာတည္း။...

အလွဴအမ်ဳိးအစားမ်ား


အလွဴဒါနသည္ အမ်ဳိးအစားအားျဖင့္ မ်ားစြာရွိရာ အဓိကအားျဖင့္-၃မ်ဳိးရွိသည္။၎တို႔မွာ-
(၁) သုတၱန္ေဒသနာနည္းအရ အလွဴဒါန
(၂) ဝိနည္းေဒသနာနည္းအရ အလွဴဒါန
(၃) အဘိဓမၼာေဒသနာနည္းအရ အလွဴဒါန တို႔ျဖစ္ၾကသည္။

သုတၱန္ေဒသနာနည္းအရ ဒါန(၁၀)မ်ဳိး

(၁) အႏၷဒါန - ဆြမ္းထမင္း အစားအစာအလွဴ
(၂) ပါနဒါန - ေသာက္ေရအေဖ်ာ္ ယမကာအလွဴ
(၃) ဝတၳဳဒါန - အဝတ္အထည္ သကၤန္းစသည္အလွဴ
(၄) ယာနဒါန - ဖိနပ္စေသာ ယဥ္အလွဴ
(၅) မာလဒါန - ပန္းမ်ဳိးစံုအလွဴ
(၆) ဂႏၶဒါန - န႔ံသာခဲ၊ နံ႔သာတံုး၊အေမႊးတိုင္အမ်ဳိးမ်ဳိးအလွဴ
(၇) ဝိေလပနဒါန - နံ႔သာေပ်ာင္း၊နံ႔သာရည္အမ်ဳိးမ်ဳိးအလွဴ
(၈) ေသယ်ာဒါန - ေညာင္ေစာင္း၊အင္ပ်ဥ္အိပ္ယာေနရာအမ်ဳိးမ်ဳိးအလွဴ
(၉) အာဝါသဒါန - ေက်ာင္း၊ ဇရပ္၊သိမ္၊ ဓမၼာရံု စသည့္အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာအလွူ
(၁၀) ပဒိေပယ်ဒါန - ဆီးမီးအမ်ဳိးမ်ဳိးအလွဴ

ဝိနည္းေဒသနာနည္းအရ ဒါန(၄)မ်ဳိး

(၁) စီဝရီဒါန- သကၤန္းအလွဴ၊
(၂) ပိ႑ပါတဒါန- ဆြမ္းေဘာဇဥ္အလွဴ၊
(၃) ေသနာသနဒါန- ေက်ာင္းအိပ္ရာေနရာအလွဴ၊
(၄) ေဘသဇၹအလွဴ- ေဆးပစၥည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးအလွဴ။

အဘိဓမၼာေဒသနာနည္းအရ ဒါန(၆)မ်ဳိး

(၁) ရႈပဒါန- အဆင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ရႈပါရံုအလွဴ၊
(၂) သဒၵဒါန- အသံအမ်ဳိးမ်ဳိး သဒၵါရံုအလွဴ
(၃) ဂႏၶဒါန- အနံ႔အမ်ဳိးမ်ဳိး ဂႏၶာရံုအလွဴ၊
(၄) ရသဒါန- စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ရသာရံုအလွဴ၊
(၅) ေဖာ႒ဗၺဒါန- သကၤန္း ေက်ာင္းစေသာအထိအေတြ႔အလွဴ၊
(၆) ဓမၼဒါန- တရားေဟာျခင္း၊ သင္ၾကားပို႔ခ်ျခင္းစေသာ အသိဥာဏ္အမ်ဳိးမ်ဳိးေပးသည့္ ဓမၼာရံုအလွဴ။

2009년 1월 15일 목요일

လက္ေဆာင္တံစိုး ထိုး၍မရ

(၁) ေသမင္းကိုကြဲ႔၊ မိတ္ေဆြဟဲ့၊ ဖြဲ႔၍မရေခ်။

(၂) မေသလိုျပန္၊ လာဘ္ထိုးခံ၊ အမွန္မရေခ်။

(၃) မရဏဆိုး၊ ေသမင္းမ်ဳိး၊ စစ္ထိုးမရေခ်။

(၄) ေသမင္းကိုမႈ၊ ျပိဳင္သည့္လူ၊ ႏိုင္သူမရွိေခ်။

(၅) ေသမင္းထံေမွာက္၊ လူတိုင္းေရာက္၊ သက္ေပ်ာက္ ဇီဝိန္ေၾကြ။

ေတသကုဏဇာတ္မွွ...




သံေဝဂရွစ္ပါး ျမန္မာေဆာင္ပုဒ္မ်ား


(၁) ႏုနယ္ရုပ္ဆင္း၊ ပ်ဳိမ်စ္ျခင္းကား၊အိုမင္းေနာက္ဆံုး ရွိေခ်၏တကား။


(၂) ဥစၥာဆင္ျမင္း၊ ေပါမ်ားျခင္းကား၊ ယိုယြင္းေနာက္ဆံုးရွိေခ်၏တကား။


(၃) ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္း၊ ဆက္ဆံျခင္းကား၊ ေကြကြင္းေနာက္ဆံုးရွိေခ်၏တကား။


(၄) ဝိဥာဥ္ထင္လင္း၊ သက္ရွည္ျခင္းကား၊ ေသမင္းေနာက္ဆံုးရွိေခ်၏တကား။


(၅) တက္ၾကြားၾကြၾကြ၊ ျမင့္လြန္းကလည္း၊ ေလွ်ာက်ေနာက္ဆံုးရွိေခ်၏တကား။


(၆) ခင္မင္ခယ၊ ခ်စ္လြန္းကလည္း၊ ေသာကေနာက္ဆံုး ရွိေခ်၏တကား။


(၇) ပြဲလယ္ျပင္ပ၊ ခ်ီးမြမ္းၾကလည္း၊ ရႈတ္ခ်ေနာက္ဆံုး ရွိေခ်၏တကား။


(၈) ၾကည္သာရြင္ပ်၊ ခ်မ္းသာၾကလည္း၊ ဒုကၡေနာက္ဆံုး ရွိေခ်၏တကား။...


ကံျပဳသမွ် လိုက္နာရ

(က) ကံလွ်င္ဥစၥာ၊ သတၱဝါ၊ သူငါရွိၾကသည္။(ကမၼသကာ)

(ခ) ကံလွ်င္အေမြ၊ ခံစံေပ၊ ခြဲေဝယူၾကသည္။( ကမၼဒါယကာ)

(ဂ) ကံလွ်င္အေၾကာင္း၊ ဆိုးအေကာင္း၊ အေပါင္းမွန္လွေပ။(ကမၼေယာနိ)

(ဃ) ကံလွ်င္ေဆြမ်ဳိး၊ ေကာင္းအဆိုး၊ ေၾကာင္းက်ဳိးမွန္လွသည္။(ကမၼဗႏၶဳ)

(င) ေကာင္းဆိုးကံသာ၊ ကိုးကြယ္ရာ၊ ေသခ်ာမွန္လွသည္။(ကမၼပဋိႆရဏ)


မာဂဓီသာစည္ ေလာကီဗဟုသုတမ်ား စာအုပ္မွ...